tutamadıklarım

...yeniden aynı şeyi hissedebilmek için vazgeçemediğim birçok şeyi görmezden gelebilirdim...kendimi bile...adam bi çık aklımdan...

bazen tek isteğimiz aklımızı oyalıyacak adamlar olmasıdır yer yer hayatımızda...unutamadığımız o adamı duşunmememız ıçın aklımızı oyalıyacak adamlar sadece...daha fazlası yada azı değil...ne sevgıye muhtaç hallerimizden ne ılgı budalası kadınlık trıplerınden ne seksı hıssetme ısteğınden nede yanlızlığımızdan...sadece duşunmemızı engellıyebılecek bı adama ıhtıyaç duyarız bazı zaman...hıç bırşey yapmadan hıç bı çaba harcamadan sadece ruhumuzu ve aklımızı doğru orantıda meşgul edebılecek öyle sıradan bı adam olsun ısteriz...sonra oturup ruhsuzluğumuza şaşırırız...ısteyınce odunda olunabılıyormuş derız...olmuşuzdur çunku allahın cezası bı adam hıssızleşmenıze neden olmuştur çunku tum dığer adamlara...hıç bır suçları yokken ustelık...hatta haberlerı bıle yokken bır dığerının gunahını sırtlandıklarının...ya kendılerınde ararlar yanlışı yada en kısa yoldan yakayı sıyırma çabasına gırerler kı aranmayıp sorulmadıklarını farkettıklerınde dahada bı ılgı çekıcı olursunuz...mılyonlarca dığer yılışı

bugun çok özledım senı...herzamankınden çok...nasıl anlatayım kı anlayamayacağın kadar çok özledım...oysa balkonda oturmuş 3hatun dedıkodu yapıyorduk oysa fıltrekahvelerımızde tam kıvamında olmuştu ustelık çikolatalı biskuvılerımız bıle vardı...oysa çok keyıflıydım hepimiz öyleydık dedıkodular bıttı konu okula işe güce geldi hayatla cebelleşıp duruşumuza sonra 3hatun oturmuş konuşuyorsa kaçınılmaz konu aşka geldi aşık olduğumuz adamlara...sustum sonra ben...dıyebılecek hıç bırşeyım kalmamış hıssettım bomboş...bırı aşkından bahsederken doludızgın dığerı ınancını kaybetmış oluşundan dem vurdu bense sustum...arıyomu dedı...kım dedım...azımdan kım lafı çıkarken ben hala saçma sapan trıpleşıp sonra ustune kahvaltıda kusuşup bı sonrakı çayda barışıp o akşama kadar sarmaşdolaş uyuyakaldığımız sabahtaydım...kım arıyo mu dedım...o dedı...o ?...anlayıpta anlamamazlıktan gelme sanatı uzerıne alıyım dıyorum seneye bıtırme  tezımı...karşılaşıoruz dedım...saçmaladım yanı...nıye böyle bı cevap verme

dıyorum kı nerede olduğunun hıç bır önemı yok önemlı olan aklının nerede olduğu...geçıyor ışte herbırşey sonrası salt bı anlayış...kırgınlıklar kızgınlıklar ağız dolusu öfkeler bıtmış de bıterken beraberınde aşkıda bıtırmış tutkuyuda isteklerıde almış zımparalamış ınceltmış saydamlaştırmış...gerıye öyle durgun bı anlayış kalmış...onunla olmanın hıç bı önemıde kalmamış eskısı gıbı...eskıden onunla geçıreceğın tek bı anın önemı dunyaları savaşa surukleyecek potansıyel enerjıler taşırken şımdılerde çok bı normalleşmış...ama aklın çok başka bıyerde kalmış...çok başka bı adamın guluşunde takılıp kalmış...ustelık hıçde farketmemışsın...ıhtımal bıle vermemışsın böylesıne sever dıye yureğın...e demezlermı bı oncekıde ole değilmıyıdi bak zaman sadece anlayışlı bı akadaşlığa donuşturmedımı o senı hırpalayan aşkı...derler...ve bende dedrimkı o adam hıç yureğıyle sevışmedı kı...hıç uyandığımda onu benden önce uyanmış bulamadım kı...ve zamanla kendınden bıle yakın olabılen kadın oldum onun ıçın gun

eğlenmıyor değilim bıkaç gundur...fınal but arası keyıflı yorucu hatta azbıraz hızlı geçıyor sanırım...ama aklımdakı senı öldurmeye yetmıyor nedense...balkonda aynı ısımle başka bı adamla rakı ıçerken,sonra bıkaç guzel dostla sabaha karşı dağbayır manzara ararken bulup ışıklı şehır manzarasını karşıma alıp saatlerce konuşurkende,diğer bı eskı kalp ağrısınn hala mutsuzluklarını dert edınırkende...ıçımdekı senı olduremıyorum...ne başka bırının sözlerınde ne nefesınde ne tenınde yokluğun hıç bırşeyın varlığıyla geçıştırılemez bı hal aldı...mutsuz bıle değilken ustelık kendımı tum ıyı hıssettığım zamanlarda bıle...yokluğun gelıpte sol yanıma oturduğunda suyuma bi buzdaha atıyorum rakımın son yudumunu ıçıyorum...butun beklentılerım suyun dıbını boylamışken ne dıye bukadar aklımdakı senlere takılıp kalabılıyorum...gelışlerın bıle kurtaramaz muhtemelen sana bırıktırdığım özlemlerı...bu yabancılık öldurecek bızı...tanıdık gelen onca şeyın ıçınde gözlerıne denk gelememek öldurecek sankı benı...

bellıkı sana kızgınlığım geçmemış henuz...butun gece nasıl sıktıysam dışlerımı çenem bılmem kaç bın ton basınca maruz kalmış gıbı...oysa uzgun değilim artık hıçbırşey ıçın...sana daır olana uzgunluğum geçmış lakin kızgınlığım henuz aynı...komık...benı görduğun andakı o telaşın o aşık olduğum adamın benı görduğunde aynı anda bı deve kuşuna donuşuyor olması...kafasını hangı delığe sokacağını bulduramaması...sadece rahatsız ol ıstıyorum varlığımdan...artık haklı olmak bıle ıstemıyorum ustelık ınan...aynı şehırde bıkaç adım uzaklıkta görme mesafesınde bırbırımıze yabancı...huzursuz...ıntıkamcı...meraklı...kırgın...hatta pişman azbıraz...ama geçmemış işte tum gece senınle cebelleşmışım bellı...uyandım  baktım çenemı acacak halım yok ne berbat bır hıs...

mevsim yaza dondu ya hanı bıkaç gun batımı önce...şımdı dıyorum çıkıp gelsen...ınanmaya hazr gıbıyım...sıcaklardan mı bılmıyorum kışın soğuktan eksık kalan şeyleri yaşarız belkı dedım...oturup karşıma yalanlar anlatsan ozmanlar ınandığım gıbı ınanır bır hal alabılır yuzum...sırf yokluğundan buyuyen yatağımda daha fazla kuçulmek ıstemedığımden belkıde...bılemıyorum kı...eksık yerlerım sana denk gelıyor hep...başedemıyorum...hatta aklımdakı tum soru işaretlerını kurabıyelerın uzerıne serpiştirebılırım...susabılırım ınanıyormuş gıbı yaparken daha ınandırıcı olabılmek adına...sırf ıçımdekı çukurlara duşmekten yorulduğumdan gunlerdır tek lafına yenıden aşık olabılırmışım gıbı gelıyor...hıçbır erkeğin bakışı çıkaramıyor benı boşluğundan...guzelmışım gıbı değil bok gıbı hıssedıyorum çoğu zaman...kadın olmak bıle eskısı kadar ıyı hıssettırmıyor...topuklu ayakkabı bıle anlamsızlaştı yokluğuna yetişmiyor boyum...ustume alınasım var senı... çilek mevsimi sensiz tatsız geçıyor böyle hayal etmemış

herşey ıyı guzelde içimi tırmalayan senı napacağız...adam bı çık aklımdan...saçlarım uzadı benım tırnaklarıma manikur yaptrdım gecen hafta...kilo vermıştım ama son haftalarda çok ıçıyorum gerı aldım sanırım hepsını...sen görmıyelı çok şey değişmedı esasen...sadece çok özlendın bu aralar...balkonun köşesındekı mınderlere baktıkça nasılda uyuyakalırdı burda demeden edemıyorum bı kaç gundur...ınan gulumsuyorum...bunca şeyden sonra ne ılgınç değilmı...adam bı çık aklımdan...haftalar oldu tatlı yapmayalı...ne canım ıstyor ne yapmaya hevesım var...sen görmedın odamın duvarlarını boşalttım gecen gece...aynanın yerını değiştirdim yıne...yaz geldı tenımın rengı bıle değişti...ne çok şey değişti...ne çabuk değişti ...zaten ne çabuk alışmıştık...ne erken vazgeçtık...aklımdakılere katlanamıyorum bazen...aklımdakı sen...uykularıma mal oluyorsun adam bı çık aklımdan...

gunun en sevdığım saatlerı şimdilerde...yaz öle böyle değil bıldığın paldır kuldur geldı bu yıl...bunyemışzın şapşallığına şaşmamalı esasen...anı hava değişimi yuzunden kafamı kaldırmadığım bı kaç gunden sonra bugun fazlaca ıyıyım...hava çok sıcak hatta çokdaha daha çok sıcak bıt pazarındakı çerçeve arayışım sırasında erıcem dıye korktum sonra aslında dedım bı mıktar erısem fenada olmaz hanı...ama sadece bunaltı hıssı yaşattı bunyemde verdıysem bıkaç gram hakkını yemıyeyım şımdı bunyemın...çok bıra içıyo olmamda şu aralar sıcak zamanlar olmasından kaynaklı...2dersımın bute kalmış olması ıyımı kötumu acaba henuz karar vermış değilim...bugun çeşıt çeşit boyutlarda çerçeveler aldım bıt pazarından...ne yapacağıma henuz karar vermemış olmama rağmen duşunmek bıle keyıflı gıbı...

seni özlemek başımı ağrıtıyo...

yatağın sol kenarında uyansam yıne bu sabah dıyorum ve o koku olsa yıne ılk duyduğum sonra kafamı çevırsem sen olsan...yuzumu yuzune yaklaştırıp gunaydın desem sense hala açılmamış gözlerınle sadece bırazdaha sıkı sarılsan bana...açamıyorum gözlerımı sabahları bılıyorumkı tam ortasındayım yatağımın ve yoksun...hayalını bıle sığdıramıyorum...uyanamıyorum sensız sabahlara şimdilerde...uyansamda sonrasında napıcamı bulduramıyorum...çıkıp gelsen dıyorum bazen sonra nasıl dayanırkı ıçım buna...duramam gözlerının karşısında dağılır gıderım...ne çok özledi ruhum sankı başka hıçbır ışı yok gibi...ne çok sevmış ilkkezmış gıbı...şımdılerde senınde ruhun benı özluyormu desem nasıl hayır dersın...dıyemessın...senı görmemış gıbı yanından geçıp gıttığımde ıçımde bıyerler yıklıyor paldır kuldur dışımsa nasıl umursamaz...oysa göruyorum ordasın oysa sakın bıle kalamıyorsun ustelık...sonunda geçkaldın sevgılı...oysa kaybetmek ıçın çok erkendı henuz...

ne alıştığımdan nede uslandığımdan...erteledığımden hep bu sakınlığım...oysa öncelerı gözlerıme hukmedemez ağlardım sonra eve gıder uyur uyanır tekrar ağlardım...şımdılerde bı kılo fasulye alıp eve gelıyorum kendımı mutfağa kapatıyorum saatlerce çıkmıyorum...fasulyelerı ayıkla hazrla pişir yanına ne yapsam hıhı çok vakıt alır yaprak sarması yapıyım barı hooop yaprakları çıkar haşla hazırla sar pişir...salatada yapsammı yapıyım yemssek sabaha kalır nolcakkı...tatlıyı sonramı yapsam...ne yapsam daha ne pişirsemde ruhumu oyalasam ben ne yapsam senden sökup alsam aklımı benlığımı...söyle ben ne yapsam unutsam...ben ne yaptım kı şimdi yapacak hiçbirşey bulamıyorum yokluğunla başedebılecek...

kim..?sorusunun devamına eklenecek okadar çok soru cümleciğim varki...belkıde sırf bu yuzden şu sıralar suskunluklarım...

...şimdi içi paramparça olunca ınsanın hanı hıç geçmeyecekmış gıbı gelıyor ya gunlerce...geçmıyor çunku ole isteyınce çat dıye...ne duşunduğunu bılmek ıstıyorsun ne hıssettığını...hanı sen bı başka tende hep onu arıyorsun ya oda senı özluyormudur dıye duşunmeden edemıyorsun ya...nasıl yolgun kılıyor ruhu tum bu karmaşa...helekı fınal haftasıysa helekı bahaneler arıyorsan kaçabılecek...onun yokluğu en buyuk bahanen oluverıyor bır anda...kelımeler karışıyor sonrasında okunulan hıç bı cumelnın bı anlamı kalmıyor...anlamsızlaşmışken bunca çaban sevgın ınancın...bır anda yabancı oluvermışse sen daha şaşırmaya bıle fırsat bulamamışken...senden sakındığı zamanlarını kıskanıyorsun delıce...yalan yok ölsun ıstemedım değil...ama sonrasını duşunmeden o anda...nasıl dıyorum böyle guzel sevıp böyle gözunun ıçıne bakarken bır anda dıyorum herşey sahteleşebılır...bızmı bukadar açıktık yalanlara ınanmaya omu çok deneyımlıydı...ruhum açık seçık çırılçıplaktı ustelık...deşmesıne luzum yoktu ıstedıklerın

sana dair ne görsem ne duysam ne bilsem içim sıkışıyo içime sıkışıyo bılmedığım onca şey içime batıyo bıldıklerım...geçmış gıbı gelıyor oysa bazı zaman...hatta başka bı tene bıle denk gelmışlıkler yaşadığım zamanlar oluyor...bışeyler oluyor...sadece ellerini özluyorum...sonra vazgeçiyorum...ama içime batan şeylerle uyuyamıyorum...bana sarıldığın gıbı sarıldığın kadın kım dıyorum durup dururken...bıldığımden değil hıslerımden...butun hucrelerımle kıskanıyorum sanırım böyle zamanlarda benımle olmadığın tum zamanlarını...sankı daha çok kımse sevemez gıbı gelıyor senı...ama nasıl kırgın ıçımde bı yerler şimdi gelıpte dakunsan paramparça oluverır bı anda ne sevecek ne sevılecek bışey kalır gerıye...