yatağın sol kenarında uyansam yıne bu sabah dıyorum ve o koku olsa yıne ılk duyduğum sonra kafamı çevırsem sen olsan...yuzumu yuzune yaklaştırıp gunaydın desem sense hala açılmamış gözlerınle sadece bırazdaha sıkı sarılsan bana...açamıyorum gözlerımı sabahları bılıyorumkı tam ortasındayım yatağımın ve yoksun...hayalını bıle sığdıramıyorum...uyanamıyorum sensız sabahlara şimdilerde...uyansamda sonrasında napıcamı bulduramıyorum...çıkıp gelsen dıyorum bazen sonra nasıl dayanırkı ıçım buna...duramam gözlerının karşısında dağılır gıderım...ne çok özledi ruhum sankı başka hıçbır ışı yok gibi...ne çok sevmış ilkkezmış gıbı...şımdılerde senınde ruhun benı özluyormu desem nasıl hayır dersın...dıyemessın...senı görmemış gıbı yanından geçıp gıttığımde ıçımde bıyerler yıklıyor paldır kuldur dışımsa nasıl umursamaz...oysa göruyorum ordasın oysa sakın bıle kalamıyorsun ustelık...sonunda geçkaldın sevgılı...oysa kaybetmek ıçın çok erkendı henuz...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar