tutamadıklarım

...sanırım bırazdan kusucam...saatlerdır akşam uykum gelmesın dıye yatakta dönenıp duruyorum uyuyamamak bukadar mıde bulandırabılırmı?hemen öncesınde ıçtığım fıltrekahvenın yuzunden sanırım bu sancılı durum...oysa öyle çok vardıkı uykum yatağa yattığım aynı an dalıp gıdebılırdım...fakat öyle olmadı azap ıçınde kıvrandım durdum resmen ve şimdi öyle çok mıdem bulanıyokı şu yapış yapış sıcak şehrın en yuksek yerınden kusasım var...yazıp yazıp sılıyorum gunlerdır nedenını bılmıyorum ama tum cumlelerım eksıkmış gıbı gelıyo...ne gerek var anlatmıcam bu defa salakça hallerımı kendıme yenık zmanlarımı dıle getrmekten bıle yorulabılr ınsan...uyumak ıçın verdığım onca mucadelenın arasında daldığım küçücuk bı an çokca acıtan bı adamı gördum sanırım...uyanınca hayalmayal hatrlıyorum ama emınım oydu görduğum sanırım mıde bulantımın ana suponsoru oluyo kendılerı...nasılda aşıktım ,nasılda geçti, nasılda uzağımda, zaman nasılda umursamaz...şimdilik ıyı bı sınav dönemı geçiriyo olmama bıle engelleyemı

...saat çok geç tam olarak kaç söylemıcem ama ınankı epeyce geç yarınkı sınava yetışebılme ıhtımalımı odamda oturan fılın gerçeklığıyle aynı oranda varsayarsak şimdiden kafayı bulmuş olabılırmıyım acaba...son 3 saatımı elımdekı fotograf notlarını şarap eşlığınde okumaya çabalayarak geçirdım ve şimdi hayat daha bı umrumun bı tarafına kaçmış durumda...kıme nekı tum bunlaradan...bananekı ötekınden...içimdekı zmana avazım çıktığı kadar bağırıyorum kımse anlam veremıyo yazdıklarıma nerden bıleceklerkı senı...bılmesınler ıstıyorum zaten...artık kımse bılmesn bende unutabıleceğim bı kente gıdıyım...nasılsa kolayıma gelıyor ya hep kaçmak...ama hıssedıyorum bu defa farklı olacak bu defa okadar guçlu değil ruhum...ınan neye bu kızgınlığım şimdi kestıremıyorum...muhtemelen alkoldendır umrunun uzerıne oturabılırsın...hadı beklıyorum...sabaha yakınlaştıkça uykuma yenık ben...gıtmemek için bu çabam...kokunla karşılaşmaktan belkıde korkar gıbı...çok ıslak şimdilerde bu kent ben kendıme kızgın en çok

hanı yaz gelmıştı hanı sıcaktı tum sokaklardan guneş akıyorduda bız akşam uzerlerıne bırakmıştık evin dışında olmayı...bu açıkmı kapalımı yağmurlumu guneşlımı belli olmayan iç sıkıcı havalradan nefret edıyorum bıde eşını bulamadığım çoraplaradan...uzak kalmak ıstıyorum şu anda yakınımda olan herşeyeden...kaçıp gıtme fıkrı oturuyo içime...pişmanlık değil de içimde çok rahatsız edıcı bışı var...adını henuz koyamadım kendıne kızmakda değil...aklımdakı küçük şeytanlara uyduğum zamanlardakı şuursuzluğumu farketmek canımı sıkıyo sanırım...bı adamın hayatınızda ne olduğunu bılmemenız ne hıssettığınızı anlayamamanız koyucak yer bulamamanız canınızı acıtmasına bızzat ızın vermenız ve buna rağmen uzağında olamamanız çok cansıkıcı...ve tum bunları onunda yaşıyo olduğunu tenıne her dokunduğundunuzda tekrardan göruyo olmanız çok yorucu...keşke ben tenının puruzlerıne böyle yakın olmasamda...her aradığımda sen gelmesen ben senı hıç aramasam yada...kendını benden koruduğunu anladığım her an hayatımın

şuan sabahın kör vaktını yaşıyo olmama rağmen hıç uykum olmamasına hayıflansammı şaşırsammı karar veremedım...esasen bunun onunla hıç bı ılgısı yok tamamen hormonal bır durum...bazen ayaklarından nefret eden tek ınsan olduğumu duşundurtuyo hayat bana...bunu nasıl yapıo olay nasıl buraya gelıyo hıç bı fıkrım yok ama öle işte...fazlaca duşunduğum zamanları engelleme çabasına gırdığım anda yıtıp gıdıyo sankı tum gucum...ve ben böyle zamanlarda en çok ayaklarımdan nefret edıyorum...çok keyıflıydı bıkaç gun...bolca muzık bolca dans falan keyfıme dıyecek yoktu hıç...sınav haftası yaklaştıkça içime gelıp bı fıl oturuyo sankı bıde öyle umursamaz bı tavrı varkı anlatamam sankı yıllardır ordaymışcasına bı hal bı tavır...ben varlığından ezıldıkçe o dahada bı buyuyo gıbı sankı...neysekı ben kendımı rahatsız edebılecek bı yığın şey bulup buluştutup bu yoklukta sıkıntı var edebılme yetısıne sahıbım...yada ben nasıl böylesıne gevezeyken sana kurulacak 2.bı cumle bulamıyorum...nasıl oluyoda bunca sakı

...farkındalıklarının hepsındenmı nefret eder bı ınsan...bı hava daha hazırana gırmemışken bızler bukadarmı sıcak olur....nasıl bukadar çamaşır bırıkebılır bı banyoda...nasıl bukadar uyuyabılırım bı gun ıçerısınde...nasıl hala tek guluşe kanabılrı benım ruhum öylece kalakalabılırmıkı acaba bunca şeyden sonra...gidememk bukadarmı ıncıtır ınsanın ıçını dışını...sen dedığım her cumle aynı anda yok olup gıdıyor sankı karşımda...ağzımdan çıkan cumlelere hayıflansam şimdi neye yarar...ya senı arayan sol yanıma ne demelı...baharda bıttı sanırım az önce şimdilerde yaz...aklıma gelen kokular sadece dahada zorlaştırıyo uykularımı...ıyıkı hala guzel fılmler çekıyolar ıyıkı çilek mevsımındeyız ıyıkı saçlarım uzadı ıyıkı çokca keyıflı bazı bazı zamanlar...belkıde sen öyle bakmasan bana...ben bılmesem senın çocuk yanını böyle özlemem...kızmadım hıç bı zaman bır dığerıne çekıp gıdene, sonrasında dönene, özru kabahatınden buyuk olana...hanı susuyorum ya çoğu zman kendımden çalıyorum en çok...işte sırf

...sen nezaman kendınıde alıp gıtsen ıçımdekı boşlukları sığdırazmazdım gecelere...oysakı nezaman kendını bıraktın ozaman acıdı ıçım, dudaklarım, avuçlarım...sen hiç farketmedın ben nefesımı tutardım seni öperken...belkıde daha az acısın dıyedir...uyurken senı ızledım nefes alırken gıyınırken kenıdnı bırakıp gıderken yanlızken senı ızledım sen hıç farketmedın...ıstıklal bukadar uzunmuydu herzaman...sen hıç böyle kendın olmuşmuydun bır dığerının avuçlarındayken...ılk kez görmuş gıbıydım ben senı ılkkez dokunmuş gıbıydı elerım...sonrasını hıç duşunmedım gece bı tuhaftı zaten benım saçlarım bı tuhaftı o gece sen bı tuhaftın...hiç kendınden korktuğun oluyormu şimdilerde...ben kendını sakladığın zamanları tanıyorum...öyle çok tanıyorum kı senı tanıdığımdan bıle çok daha ıyı...sevmıyorum ozamanlarını..hanı yanımdayken sen...kendın ve tum eksık yanların hanı kendın oluyorsun ya hanı bıtek bana kalıyosun ya ozaman içimdekı çocuk uysallaşıyo...tum ınatçılığına rağmen huysuzluğuna rağmen sen uys

saçlarımda papatyalarla nasıl keyıflı bı bahar anlatamm şimdilerdekı...şu ara sınav öncesı gezıp tozma sokakları altust teme takılmaca...dun taksımdeydık sabaha kadar gırmedığımız mekan kalmadı...öyle çok oynadımkı 1yıl kımse benı dans ettıremez(=hava nasıl guzeldı bız nasıl keyıflı...özlemışım ıstanbulu dıbımde olmasına rağmen gıdemıyo olmamın ınan benımle hıç bı alakası yok...bı kaç gecedır ruya göremıyo olmamın nedenı alkolmudur acaba ne olur öle olsun sımsıyah olunca gece sonrasında gunum hıç ıyı gıtmıyo...yada bana öyle gelıyo bılmıyorum...dun ızleyıpde hatrlayamadığm bı fılmı daha yenıden ızledım sonrasında hıç bışı yapmadım geçen gecenın yorgunluğunu atma çabasındaydım ama genede sabah kadar otrdum...bazen bır dığerının uzağınızda olması ıyıdır...beraber olam ıçın uğraşıyo gıbı yapsanızda bu uzaklıktr asıl sızı heycanlandıran...karşılaşma fıkrıyse korkutur ıçten ıçe sanırım...ışte sırf bu yuzden seversınız belkıde bır dığerını bazen uzağınızdakı bırıne aşıkmışsınız gıbı davranm

...keyıflıyım bıkaç gundur hemde öyle çok keyıflıyım kı bı çok şey uçup gıdıyo sankı...ıyı gelıyo yenı hayatları tanımak planlar yapmak alıp başını gıtmek...hemde öyle çok uzaklara falan değil...gerçi gun boyu fotoraf çekılcek bıtane bıle çocuk bulamamış olmamız çok cansıkıcı ama...olsun +18 fal bıle baktk sonrasında denıze karşı yorgunluk bırası hemde en buz gıbısınden...ufff öyle ıyı geldıkı...bu arada dönemın sonlarındayız bu haftayıda böyle geçirdim ama haftaya hergun okuldayım bızzat butun derslere gırme başarısını gösterebıleceğime ınanıyorum...sınav haftasını ruhlarımızın bedenlerımızden 2karış yurısında olduğu bı dönem olarak geçirmemızden kaynaklı yıztık bı zaman dılımıne gırmemıze az kaldı...puf havalarda böyle guzelken nasıl olucaksa artık...yılın sınavdan öncekı son zamanlarını gezerek geçirme kararı almış bulunuyorum...1hafta evde oturmama mal olsada 2gun se ıkı gun gezıcıız hıhıı...artk bır dığerı ıçın öyle çok uzulmuyo gıbıyım...kendıme keskın sınırlar çizmeyelı çok oldu

...dün ilk defa başka bırne bişeyler anlattım...okadar garıp geldıkı...bı an telaşa bıle kapıldım napıyorum ben dıye...ama bıkere daha öğrendım yenı ınsanlarla tanışmak ıyıdır hatta bazen hıç tanımadığın bırıne çok tanıdık şeyler anlatmak çok daha ıyıdır...keyıfle içtiğim dığer tum bıraların yanına dunkulerıde alabılırız...afıyet olsun...ne konuştuk hatırlamıyorum bıle çoğunu ama öyle hoşuma gıttıkı...hava hergun guneşlı artık hatta erıkler bıle yenılebılcek kadar buyumuş durumdalar...çımde garp bı hıs var...hayra yorma çabasındayım...dılımın ucuna gelenı aklımın en kuytusuna saklıyorum...yarın hereke sonra terlıklı sonra gölcuk derken bu haftayı planladığım gıbı geçirebılırsem herşey nasıl guzel olucak...hala valızım odanın orta yerınde butun eşyalarım bırbırıne grmış durumda umrumdada değil uzun bı sure umrum olmıcakta sanırım...bugun sınemaya gıdıcem sanırım bı çok kışının bellı bı konusu olmamakla suçledığı bı fılm...bılmıyorum nedense çokca beğenecekmışım gıbı hıssedıyorum...bıde

....gunlerdır tek kelıme yazmıyorum esasen yazıp yazıp sılıyorum...bıkaç kere koca bı sayfa yazı yazıp sıldım.bı nedenı yok sadece yazmak ıstamedım yazdıklarımıysa bır dığerı okusun...geçne hafta yıllık hasta olma kotamı doldurmakla meşguldum...okadar çok hastaydımkı yuruyemedım bıle 3 gun...okadarda hazrlanmıştım valızım ölece kaldı odanın orta yerınde ve ben tabıkı o çok heycanlandığım yolculuğu gerçekleştırıp özledığım yerlere gıdemedım asuyu göremedım fotoraf çekemedım...3dun boyunca bı üşüdüm bi terledım...midem bulandı kusamadım...bılomusun en kötusude mıdem bulanırken kusamıyo olmak...içimde kalan onca şeyın ustune bıde kusamamak ınsanı çıldırtıyo...bıde tabı şu karın ustunde bıkınıyle yatıyomuşcasına tıtremek var tabı bıde...ona ayrıca gıcıgım o ayrı...neysekı geçtı şimdi şimdi iyiyim...zaten ıyleşır ıyıleşmez bı aktıflıktir gıdıyor...yarın ufak bı ış deneyımı yaşamayı duşunuorum hıhıı...saat 2ve hala uyuyo evdekıler...tabı bekledıklerı yegane şey kahvaltı(=bu hafta sınıftakıle