tutamadıklarım

tüm renki balıkların pulları dökülmüş...kuşları hastalanmış bu şehrin...herşey hastalıklı bi sevgiyle bağulmuş...bi çocuk ağlamış bi kelebek ölmüş dün gece biri intihar etmiş arka mahallede...dizlrim kanamış gene ama içim acımamış bu seferkinde ...yitmiş zaman mutsuz olmuşuz bizler gene zman zaman, zamanla zaman olmayan arasında sıkışıp kalmış ruhlarımız o roman hiç bitmemiş o yere hiç gidilmemeiş o söz hiç söleneememiş zaten hayatlarımız hep biraz eksikmiş...var olmann çabasında ölümlülüğün farkındayken bile ölümsüzlükle ilgili masallar anlatılmış yıllarca aynı cümlelerle...kuramadığımız hayaller biriktirmişiz gazete kağıtlaraına sarılmışmutluluklarımızın yanındalarmış farkındalıklar yormuşda hiç becerememişiz umursamamayı farketmek zorunda bırakılmışız hayatı...

...bittiii...camlarını açtım bütün odaların korkmadan nefes aldım bu kez...hiç acımadı içim ve anladım...bitmişti çoktan...bana aitti hep bana kalan...bitmişti çoktan...

anlatıorum anlatıyorumda bi türlü bitmiyo içimdeki sen...yoruluorum senlerden...durup dinlenip yediden deniorm seni tüketmeyi tükenmiosun birtürlü...canım sıkılıo...bi sana bide seni hatırlatan herşeye... bu şehir zaten fazlasıyla küçük gelio artık bana...oysa ne çok şey biriktirmiştim ben sanana anlatıcak,ne çok şey düşünmüştüm sana dair hemde sadece yanımda olman yeterliyken nefes almama...zaman tükenioda sen tükenmiosun...neden...

günlerdir uyuyorumda uyanmak istemiorm,okuyorumda hiç bişi hatırlamıorm,kurtulmak için yapışıp kalan bu mutsuzluktan kapıorum gözlerimi açtığımda gün bitmiş oluo bide aklımda o...susadığım geceler gibi sabaha onunla uyansam hiç şikayet etmm belki !bitsin istiorm sadece...bu şehir sıcak şimdilerde tozlu bunaltıcı...özledim demeye utanıyorum dilimi ısırıorum susuyorum bi bu mide bulantısı bide uyuma ihtiyacı bi de bu koku...bitek bu koku kaldı geçsin die beklerken hiç istemiorum yitirmeyi...içimdeki şehirde karnaval zamanıydı oysa sen gittin ışıklar söndü çocuklar hep uyuyo umutsuzluktan içimdeki, şehire kış geldi...özledim demeye dilim varmıyo...benm olmayana el uzatmak gibi şimdilerde sana aşık olmak...öncelerde nekadar keyifliyse şimdilerde utandırıcı incitici sana aşık olmak...geçsin die bekliorm geçmio...söyliyemediğim tüm şeyler gibi anlatamadıklarım gibi,kuramadığım tüm tümceler gibi,dokunamadığım tenn gibi uzak sana dair zamanlar...unutmak isterken her anı hatırlamak sarmak sarma

sessizliğin kanatır kulaklarımı tek kelime etmeden gittinde hiç düşünmedin içimde yıkılan şehri...renkli kelebekler toplamıştım sana hemde geceydi içimdeki şehirde vakit...hiç kelebek topladınmı çocukken sen...nasıl tutacağını bilmezsen paramparça dağılır kanatları avucunda...rengarenk tozlar yapışır ellerine...yeniden tırtıl olur gözünn önnde fazlada yaşamaz zaten ölür en nihayetinde...çocuk kalbin ezilir...kelebekler yok bu şehirdeşimdi herşey yok olmuş gibi zaten şimdilerde...renkli yamalar diktim beceriksizce tüm parçalanmış aşklarıma o adam giderde kokusu kalır bitek geriye...çıldırtır çileden çıkarır sinirini bozar incitirde insanı birtürlü geçmez...boncuklar taktım saçlarıa onlar bile öğle eğreti durduki bu hyalime içim acıdı...zaten acır benm içim hep...ağlayan çocuğa,giden otobüse,özlenn dosta,terkeden sevgiliye...sözcükler topluyorum,mutsuzluklar biriktiriorum,mutlu zamanlardan konserveler yapıorm,tırnakjlarımı yiyorum,saçlarımı topluyorum inadına,sokaklara giriorum hep aynı

bu kiraz mevsimine hiç yakışmadı bu koca mutsuzluk şimdi...seni anlatmalıydım ona buna...aşkını hissetmeliydim seni ilk gördüğümdeki gibi...bu mutsuzluk hiç yakışmadı bu mevsime bu zamana zaten senn aşkında yakışmadı bana...

fazla güzel olan herşey normale döndüğünde ve masalların sonu hep aynı yalana dairse neyapabilirki insan...daha küçücük bi kızken inndırılmaya başlanmış her masalın sonndaki herkesin mutlu olucaa yalanına...hayat bu deil hiç bizaman olmadıda zaten...biz büyüdük yada dünya deişti...sen gel yine masallar anlat bana yalan lar söle eğer bu koku gitmicekse hep böyle...

sandığım kadar kolay gitmeyecek bu koku sanırım sanmıyorum biliorum geçmicek geçmio günlerdir...yüzüne bakmamak için içimdeki deve kılıçlar çekiorum... gözlerini görürde herşey daha dayanılmaz olur die korkuyorum...seninde korkuların varmıdır acaba...süperkahraman kostümlerinn 1numara büyük geldiği sevgilim geçmişte kalan şimdiki zamana eğreti duran karşımda yabancı içimde benim olan gerçekte ne olduğunu kimsenn bilmediği hayatımın 3. çoğul kişisi...kimin yokki dimi korkuları...benmkiler hep sen oldun bu aralar sana dair bişeyler hatırlatan herşey ve bu şehrin sana çıkan yolları bide bu koku tenimdeki neyaptıysam birtürlü gitmeyen...

kaldırıp attım sana ait tüm hatırladıklarımı bu şehrin en yüksek yerinden...gecenn yarısıydı oysa uykumu kaçırdın gene dayanamadım dahafazla topladım ne varsa ne yoksa sana dair...bi tek kokun kaldı oda geçsin die bekliorm şimdilerde...o hepsinden çok acıtıo...doğrularım yanlışa yanlışlarım yarınlara benim yollarım bu şehirde hep sana çıkıo...kokunda günlerdir gitmedi üzerimden zaten...yapıştı kaldı tenime!!!çamaşır suyuna yatsam gidip geçermi bu koku çıldırcak gibi oluorum yeter artk...ne varsa dolapta yıkadım hepsini kokulu deterjanlarla, bedenimi yıkadım sıcak sularla sabunlarla losyonlarla...bitsin istiorm artk sadece... o sokaktan geçmeme kararları alıp alışkanlıma yeniliorm gözlerini görünce karşımda aklım başıma gelio öldüresim gelio kendimi aptallıma doyamıorm...oysa ençok seni görmek için geçerdim o sokkdan ben belki gülümsersin de mutlu olurum die...olmadım ,hiç mutlu biliomusun senn aşkın hiç yakışmadı bana...eğretiydi zaten hayat, zaman yitikti çoğukez ,kaçmıştı o otobüs ve

yeni bi yapboz aldım kendime yapıpda bozmamak için bidaha...eve gittim üzerimi deiştirdim mavi tşörtümü giydim makyaj yaptım hatta saçlarımı bile saldım yeniden...aynı sokktan geçtim günlerdir geçmiodum oysa karrverdim yeniden biten yerden başlamaya...içimdeki şehrin tüm yollarını boyadım rengarenk...o yol ayrımında rastladım içim burkuldu biraz ama gerçekten ayrıymış yollarımız anladım...oysa adı yol ayrımıydı ve biz hep orda birleştirdik yollarımızı ...ne komık zaten baştan saçmaymışşş...saçlarım daha tuıruncu gözüküodu akşam güneşinde içimi deişik bi mutluluk kapladı renkli balonlar aldım köşedeki dükyandan adam bana tuhaf tuhaf baktı(=aynı şarkıyı dinledim defalarca...simit aldım yemedim almak olsun die aldım sanırm sadece canımsimit almak istedi yemek istemiodu çünkü hatırlıorm...iileşi o sanırm geçio gerçekten biliodum geçicenii ben zaten en baştan...ne geçmediki bu zamana dek...yaşasın iyi kalpli yeşil dev,iyiki varsın donkişot...çocukluumun gençliimin haytımın kahramanları iyik