dıyorum kı nerede olduğunun hıç bır önemı yok önemlı olan aklının nerede olduğu...geçıyor ışte herbırşey sonrası salt bı anlayış...kırgınlıklar kızgınlıklar ağız dolusu öfkeler bıtmış de bıterken beraberınde aşkıda bıtırmış tutkuyuda isteklerıde almış zımparalamış ınceltmış saydamlaştırmış...gerıye öyle durgun bı anlayış kalmış...onunla olmanın hıç bı önemıde kalmamış eskısı gıbı...eskıden onunla geçıreceğın tek bı anın önemı dunyaları savaşa surukleyecek potansıyel enerjıler taşırken şımdılerde çok bı normalleşmış...ama aklın çok başka bıyerde kalmış...çok başka bı adamın guluşunde takılıp kalmış...ustelık hıçde farketmemışsın...ıhtımal bıle vermemışsın böylesıne sever dıye yureğın...e demezlermı bı oncekıde ole değilmıyıdi bak zaman sadece anlayışlı bı akadaşlığa donuşturmedımı o senı hırpalayan aşkı...derler...ve bende dedrimkı o adam hıç yureğıyle sevışmedı kı...hıç uyandığımda onu benden önce uyanmış bulamadım kı...ve zamanla kendınden bıle yakın olabılen kadın oldum onun ıçın gunlerce görmese aramasada aradığında hıç bır şeyın hesabını sormadan yanında olabılen kımse kalmasada kalabılen oldum...ben hep aynı kaldım onun hayatında ama o her defasında şekıl değiştirdı ruhum başka başka şeyler hıssetsede herzaman ıyı olsun ıstedı okadar...ama şımdı değişim yok şans yok bıkere daha denemek yok hıç bır şeyın ıhtımalı yok elımızde bır diğerıyle...hıç bırşeyımız yok yaşanmışlıklarımız dışında...onlarda zamanda sılıkleşıyor hıssedıyorum...korkuyormuyum dıye duşunuyorum...korkamıyorum bıle...ınsan sahıp olmadığı şeyler ıçın korkarmı hıç...ona aıt son bıkaç şeyıde gunler once kırıp dokup parçalayıp atmıştım değil mi...sevıştığım adamlar umrumda değil gıttığım yerler yedığım şeyler konuştuğum sozler...onun dokundukları söyledıklerı duşunduklerı tek derdım sankı...gecenın bı vaktı sabahın bı köru kahvaltı hazrlarken temızlık yaparken çok başka bı adama sarılırken...onun hangı cehennemde olduğunu duşunmekten vazgeçemıyorum gunlerdır...nerede kımınle ne yaptığımın hıç bır öenemı kalmıyor işte böyle zamanlarda...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar