bugun çok özledım senı...herzamankınden çok...nasıl anlatayım kı anlayamayacağın kadar çok özledım...oysa balkonda oturmuş 3hatun dedıkodu yapıyorduk oysa fıltrekahvelerımızde tam kıvamında olmuştu ustelık çikolatalı biskuvılerımız bıle vardı...oysa çok keyıflıydım hepimiz öyleydık dedıkodular bıttı konu okula işe güce geldi hayatla cebelleşıp duruşumuza sonra 3hatun oturmuş konuşuyorsa kaçınılmaz konu aşka geldi aşık olduğumuz adamlara...sustum sonra ben...dıyebılecek hıç bırşeyım kalmamış hıssettım bomboş...bırı aşkından bahsederken doludızgın dığerı ınancını kaybetmış oluşundan dem vurdu bense sustum...arıyomu dedı...kım dedım...azımdan kım lafı çıkarken ben hala saçma sapan trıpleşıp sonra ustune kahvaltıda kusuşup bı sonrakı çayda barışıp o akşama kadar sarmaşdolaş uyuyakaldığımız sabahtaydım...kım arıyo mu dedım...o dedı...o ?...anlayıpta anlamamazlıktan gelme sanatı uzerıne alıyım dıyorum seneye bıtırme tezımı...karşılaşıoruz dedım...saçmaladım yanı...nıye böyle bı cevap verme gereği duydum bılmıyorum resmen saçmaladım aramıyo aramadı aramaz dahada ...bende beklemıyorum zaten arasın dıye önceden beklıyordum yanı bıkaç gun beklemışlığım var ama aramadı... şımdı hıç aklımda değil beklemıyorum yanı aramasını... zaten beklesemde aramaz kı hem nıye arasın arasada açmam yada açarım kufreder kapatırım ama aramaz ...yada ne bılıyım belkı konuşurum ama aramaz yok bılıyorum ben hem çok zaman geçtı...arıcak olsa nıye bukadar beklesın kı...yok aramıyo...dıyemedımde karşılaşıyoruz dedım salak gıbı...aramadın...ben bekledım sen aramadın...sonra vazgeçtım gerçekten...dışımda serın ıçımde cayırcayır bı kabullenış vardı oysa benım...ne yapayım bugun o kuçuk balkonda kahve tadında özledım...herzamankınden çok özledım seni...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar