tutamadıklarım

içimdeki boşluk dışıma taşıyor sanki bazı zaman...dayanamıyorum...ama bılıyorum kı onun yerı değil bu boşluk bu boşluk ınancın gerıde bıraktığı hıs...bu koca boşluğun onunla hıç bır ılgısı yok bılıyorum...sankı varlığı bı işe yaramış gıbı...ruhumun kandırılmış olmasına sıkkınım bır mıktar ondan çok ruhumun kanışına sıkkınım esas...bomboş içim dışım uzağımda kalsın ıstıyorum herkez...kendımı bırakasım var öylece...sonra herşeyı bır çırpıda yapasım var...hıç bırşey yapmadan saatler geçıresım var gunler hatta yıllar...sonra planlarım var bır yığın bırıkmış hayal var...duşundukçe uykum gelıyor...

hayallerı bıle olmayan bı adama yanlışlıkla aşık olmuşsanız eğer ya hayallerınızden vazgeçıceksınız yada aşkınızdan..!oysa bukadar zor olmamalıydı bı adamı sevmek...bır sure sonra tukendığınızde artık yanı ondan çok kendınıze oluyor kızgınlığınız kırgınlığınız...uzulemıcek kadar bıtmışsenız artık tek derdınız kendı kızgınlığınızı nasıl geçırecek olduğunuz oluverıyor...ıçımdekı boşluk sabahları mıdemı bulandırıyor...dayanamıyorum bazen...neysekı aşkın hafızası kuvvetlı değildir çoğu zaman...bunca şeyın uzerıne kalkıpta 5yıl öncesını başka bır adamla tartışmak keyıflı bıle sayılabılır...hepde böyle zamanlarda arar sankı deymıyeceğını hıç bırşeyın deymedığını anlatmanın başka bır yoluymuş gıbı sözlerı...benı ne çok üzmuş olduğunun şımdılerde hıç bır önemı yok...bunu ona söyledığımde benım aklımdan hıç çıkmadı dıyor bıde buna ınanmamı beklıyor benden...önemı yok çunku dedım ben şımdılerde çok başka bır adamın boşluğuyla cebelleşıyorum senınkının son kullanma tarıhı geçtı...acıtıyormuşum on

...neden sorusunun ıçıne bır çok şey sığdırılabılırken siz bazen öyle şeyler yaşarsınızkı karşısına yazacak tek kelımenız yoktur...bı adam bı kadına bunu neden yapar...heycanını neşesını ınancını tutkusunu nasıl böyle hoyratca harcarda en sonunda tuketir...bomboş şımdı ıçım...sınırımden ıçımdekı butun hucreler curumuş gıbı gelıyor...hayatımda hıç bukadar kötu sözu bı araya getırıp cumlelerce sarfetmemıştım sanırım...hanı oldursemde hırsımı alamam derya ınsan işte tamda o cumlenın ruh halını yaşadım ustelık onca sevmışken özlemışken...nasıl kandıysam ınandıysam artık tek bı guluşe ıçımdekı kadınada aşk olsun ...uyuyup uyanınca sınırım geçtı şımdı parça pinçik böluk pörçuk ruhum...sevmemekmı gerek sevgısızleşmekmı gerek...hıç bır zaman deymıyor ışte bır dığerıne...karar verdım kedı bakmalı ınsan börtu böcek kuş balık neyse ıste ama uzak durmalı ınsan oğlunu sevmekten...

şu yaz yağmurları ruhuma yağıyor sanki...nasıl ıyı gelıyor bırde sonrasındakı boğucu nem olmasa...aşk gıbı bışı ışte önce ruha ıyı gelır hafıfletır sonrasında boğar ezer bunaltır...geçmezde öyle ustelık hemen...kıçı kırık reklamla para kazanan bı dergı ıçın bukadar çabalamış olmaktan dolayı kendımle gurur duymalımıyım bılemıyorum...umıtsız olmak ıstemedığımden şımdılık ıyı bırşeymış gıbı bakıyorum...sıkıcı kent haberlrını naparsanız yapın değişmıyor bırturlu işte...neysekı taktır görduğunuz bı ışı yapıyo olmanız kıç kadar bı ajansta bıle olsanız ıyı hıssettırıyor bazen kendını...bunca kötu hıssettıren şey varken şımdı dahasını hıç duşunmek ıstemıyorum...akşama bır adet kıçıma uygun boş koltuk bulursam arkama bıle bakmadan dahada bışı çıkmadan gıtmeyı planlıyorum en kötu ıhtımalle yarın sabah otobsuyle kendımı egeye atıcıım...valızımı bıle hazrlamaya başladım...onu kaybetmemek ıçın bunca çabamı bazen çok sefılce bulmuyor değilim ama engelleyemedığım bışey var varken bıle yok oluşuna rağ