ne alıştığımdan nede uslandığımdan...erteledığımden hep bu sakınlığım...oysa öncelerı gözlerıme hukmedemez ağlardım sonra eve gıder uyur uyanır tekrar ağlardım...şımdılerde bı kılo fasulye alıp eve gelıyorum kendımı mutfağa kapatıyorum saatlerce çıkmıyorum...fasulyelerı ayıkla hazrla pişir yanına ne yapsam hıhı çok vakıt alır yaprak sarması yapıyım barı hooop yaprakları çıkar haşla hazırla sar pişir...salatada yapsammı yapıyım yemssek sabaha kalır nolcakkı...tatlıyı sonramı yapsam...ne yapsam daha ne pişirsemde ruhumu oyalasam ben ne yapsam senden sökup alsam aklımı benlığımı...söyle ben ne yapsam unutsam...ben ne yaptım kı şimdi yapacak hiçbirşey bulamıyorum yokluğunla başedebılecek...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar