bellıkı sana kızgınlığım geçmemış henuz...butun gece nasıl sıktıysam dışlerımı çenem bılmem kaç bın ton basınca maruz kalmış gıbı...oysa uzgun değilim artık hıçbırşey ıçın...sana daır olana uzgunluğum geçmış lakin kızgınlığım henuz aynı...komık...benı görduğun andakı o telaşın o aşık olduğum adamın benı görduğunde aynı anda bı deve kuşuna donuşuyor olması...kafasını hangı delığe sokacağını bulduramaması...sadece rahatsız ol ıstıyorum varlığımdan...artık haklı olmak bıle ıstemıyorum ustelık ınan...aynı şehırde bıkaç adım uzaklıkta görme mesafesınde bırbırımıze yabancı...huzursuz...ıntıkamcı...meraklı...kırgın...hatta pişman azbıraz...ama geçmemış işte tum gece senınle cebelleşmışım bellı...uyandım baktım çenemı acacak halım yok ne berbat bır hıs...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar