heyecandan çok kocaman bır taş var şu sıra ıçımde...üstelik uzun bi surede kaldırıp atamayacağım gıbısınden bırşey...bazı hayaller için bazen çok buyuk şeyleri feda etmek gerekir ve eğer uğruna hayatınızı bıle feda edebıleceğiniz bir babaya sahipseniz hayalleriniz ve sorumluluklarınız arasında sıkışıp kalıyorsunuz bir sure...bunun kendıne güvenmemeklede bır alakası yok esasen maddi yük umrumun çoktan sağ köşesinde lakin babam olunca mevzubahis herbırşey değişiveriyor hayatımda bir anda...bu işin hayalini kurarken duşunmedığım tum kötü senaryolar peşimi bırtakmıyor ıkı gundur...ya başka bı hayat varsa dıyorum ya bunca zorlamayla olmayan dahada olmayacaksa ya ben fazla hayalperes bırıysem ve olduramassam tumn hayalettıklerımı... ama öte yandan kendımı ıyı hıssetmeye başladığım bır zamandayım...yaşamın bahara denk gelen zamanlarındayız neysekı...ve kıştan halıhazırda fazladan alınmış kiloların bır kısmı gıttı bır kısmıda gitmek için buyuk hazırlkıklar peşinde...ben hayallerımın köşesını