tutamadıklarım

...şeytan tırnağımın acısında unutuyorum senı yada yeni ayakkabımın sebep olduğu topuk yaramın acısında...ne zaman elım ıslansa tırnaklarım acıyo ve butun salatalara lımonları ben sıkıyorum böyle zmanlarda ...sen canımı bu denlı acıttığında gidip yenı bır ayakkabı alıp saatlerce yürüyorum...işe yarıyor inan tenımın acısından senınkını unutuyorum...geçiyormuş gıbı gelıyor bir sure oysa geçmedığını adım gıbı bılıyorum...bazı acılar zmanla dıneceğıne daha da şıddetlenır...karışır,karıştırır...sense böyle zmanlarda sadece uzağımda kalırsın...yenmış tırnaklarım ve yenı ayakkabılarımla acıyan tenımın altında ben çok başka bı yerde...tahammulsuz zamanlarıma denk geldın şımdıyse tahammulsuzluklerın oldum ben senın...gıtmek bıle yetmıyorken kalmak nedemek bır bılebılsen...

bu defa gerçekten bomboş içim..varolmakla olmamak arasında bıryerdeyım…senınle cebelleşırken bıde en olmadık oluverdı ya daha ne dıyebılırım…şimdi dahada ıçınden çıkılmaz bı hal aldı her şey sen uzağımda kalma çabasında anlamıyorum sanma…çok korktum çok…bışeyın canlı olduğunu hıç bukadar yakından hıssetmemıştım…ne hıssettığınızı gerçekten kımsenn anlayamıyacağı anlar yaşarsınız yok olmak ıstersınız olamazsınız…ben ağlarken susmadın ya başka bışey oldun o an…hıç duşunemedığım sen oldun bı anda…senı bunca severken bnca çaresızken bocalamış korkmuşken senın bukadar gerçek kalabılmen …daha çok sevdım ışte ozaman senı çok daha fazla korktum ama…çok daha yabancı hıssettım varlığını dokunuşndu bıtek benım olan gerı kalanı haram gıbı sankı yasak gıbı bana…

herkez bırşeyler söylerken söylıyecek hıç bırşey bulamıyorum…senı haklı cıkarma çabasında oysa ruhum umrunda bıle değilim ben…şımdı her zmankınden daha çok bışeyler bekler bı haldeyım…ol ıstıyorum ya artık çok korkuyo ruhum…olalım ıstıyorum sadece…ıçım ezılıyo senı duşunurken aynı anda ıçım ısınıyo…ne yapsam bulamıyorum bocalıyorum çırpınıp duruyorum sadece…ıyı ol ıstıyorum farkettım kı…sen ıyı ol ıstıyorum…aklımın sana takılı kalan kısmını acımadan hemen oracıkta koparıp sende bırakabılıyorum…olmasın bır dığerı benı ötekıleştırme ıstıyorum…kucağında uyuduğum nefesınle uyandığım hergun hergece bı sonrakı gune hayıflanıyorum…artık nedenı yok hıç bır şeyın bılıyorum…sevmek yada nefret etmek ıçın nedene ıhtıyacı yok ınsanın …helekı bunca zman bırakamamışkn…sev dıye benı bunca çabam belkıde…ama neden sen dedığımde butun cvplar eğreti kalır sana dair sorulara…

ve sen gdınce her şey bıter …ve bız aslında hıç olmayanı bukadar buyuk nasıl var ettığımıze şaşır kalırız…her başlangıç eğer senınleyse herdefasında aynı bıter bılırımde engelleyemm kı hıç bır şeyı…varlığın sankı tek amaçmış gıbı mutsuzluğuma çogu zman…oysa nasıl huzurluydu ruhum nefesınken tenım…şımdı duşunmeden geçiremedığım saatlerı saydığım gunlerı geçirne çabasındayım…görmuyorum ya daha bı hafıfım…pekı ya sonra…sonrası yok işte ne zman oldukı sankı…ben herdefasında sana aldanırken umursmaz senı özlerken umutsuz senı severken hesapsız oluyorum…ama herdefasındada mutsuz…hanı geleceğını bılmek hıç bır şeyı değiştrmıyor aynı doğrulukta gıdeceğınıde bılırken…oysa öyle korumasızdım kı…öyle huzurlu…sabah olmasından bıle korkmadım hatta…gdersın dıey bıle korkmadım…uyuduk uyandık sevıştık uyuduk sonrasına luzum duymadım hıç ellerınken saçlarımda parmak uçlarımdayken tenın hıç duşunmedım aynı olan sonları…kahvaltı ettık sevıştık uyuduk uyandık hatta gulduk çokca ne garıp…bırak demıştım

ne çok özlemışım ınanamadım kendıme bıle…hangı an kapadım gözlerımıde herşeyı boşverdım hatırlamıyorum…bana sarıldığın her an öle bır hal alıyokı olduğum yer nasıl oluyo anlamlandıramıyorum…bırakıyorum ışte o an herşeyı duşunmeyı doğruları yanlışları ne varsa mutsuz eden unutuyorum sen oluyosun tek derdım tek tasam kaldıkı yanımdasın kaldıkı nefesın tenım kaldıkı gece kaldıkı biz…hıç konuşmayalım ıstıyorum…dokunmaya korkarya ınsan ben nefes almaya korkuyorum sankı en ufak bı hareketımde yokolup gıdecek o koca adam …bomboş kalıcak gece ben bomboş olucam sankı…korkumdan tutuyorum acımasada canım herdefasında nefesımı…nasıl guzel sevıyosun gerçekten sevdığınde nasıl sıcak nasıl sen oluosun bırden…benım o vazgeçemdığım oluverıosun bırden…bı sonrakı halını duşunmuyorum o sıra işte…kaçıyorum bu fıkırden koşaradım…o koca koca güçluluk nutukları atan ben nasıl çocuk oluyorum dımı yanında…guluyosun bana hep…nasıl bukadar nefretlı nasıl bukadar aşık nasıl bukadar sevgılı nasıl bukadar uzak kal

içime sen değince ağlayasım gelıyo…bı tarafından kaçsam öbur tarafına denk gelıyorum…senınle çoğalmıyorum kı eksılebıleyım…yokum demıştım yoksun demıştım…cümlelerin hiç bi anlamı kalmıyor öznesı sensen eğer…kalbımın atışını ben dahil herkes duyabılır sank böle zamanlarda…senim geldı sanırım yıne şu sıralar…yetınemez bır haldeyım…denedım inan…ne zman böle tanış oldu ruhum sana kı senın dışındakı tum adamlar yabancı kalıyo tenıme…senın benı kandırdığın gıbı kandırmadım ama…sevıyomuş gıbı yapmadım …ruhuma ıyı geldı sadece ama yabancıydı her nefesı…

bütun aıle içi sosyal sorumluluk projelerınden nefret edıorum lakın hepsıde bana mı denk gelır be arkadaş…görsel ışıtsel duygusal butun hafızalarımı yıtırdım sanırım hıç olmamış bı zmanı yaşar bı haldeyım.neyı nasıl yapmm gerektığını nedenını nasılını bılmez anlamaz bı konumda çok dışında olduğum bı olayın tam ıçınde kaldım…nasıl sıkkınım nasıl bıkkın sadece her şeyden uzak kalmak ıstıorum…ağır gelıyo tum bu karmasa ruhuma…

içimdeki sıkıntı dışıma taştığında dışımdaki dunya içime sığmadığında hayata çok eğreti kalıyormuşum gıbı hıssedıyorum…oysa hava parmak uçlarımı hıssedemeyeceğim kadar soğumuşken üşüyor olmamın hiçbir ilginç yanı kalmıyor…guzel bır fılmden sonra tüm raslantısal guzel anlara bunca yıl nekadar az rastlaşmış olduğumuza oturup hayıflanıyoruz bır sure…

Alışık değilim dedım senınle bı ılgısı yok ınan…aynı anda saklanıyo olmam benımle ılgılı…çok ıncındı ruhum cokça acıtıldım bu zmana gelene dek çok yara bırktırdım dert etme…esasen gevezedır özum fazlaca suskun yanlarım sana denk geldı…bu kuruluk elımde değil…sevmesem dokunuşlarını parmak uçlarımda olmazdı tenın dıyebıldım sadece…gerçekten sevdımı ıçın benı dedı…sen ıstemedın benı baksana susuyosun…yok dedım öyle değil çoraplarım var eşlerını bulamadığım…alışık değilim aynı yerde bukadar uzun sevılmeye…şaşkınım sadece ama hoşuma gıdıyor varlığın…tek bır gune aıt olma fıkrı belkıde hoşuma gıden…arızalı taraflarımı görmzden gelkı daha az uzelım bırbırımızı…gereksız şımdı bunca şey bunca kelıme…sarılsana bana…oysa ınsanlar nasılda hemen taraf olur…nasılda kendıne dert edınır başkasına aıt zamanları bıde kendıne bunu hak görur…sen anlam veremessın…ama o ne çok duşunmuştur kızmıştır sana…çokca dışında olmasının bıle bı önemı yoktur sana bırıktırdığı bu öfke için…senı ıncıtırım dıye tum b

öyle şeyler olurki bazen hanı sızın bıle çok dışında kaldığınız...oysaki başrolde olduğunuzu farketmenız çokda uzun surmez böyle zmanlarda ve siz kalakalırsınız olduğunuz yerde yada olduğunuz yerın hıç bı zman neresı olduğunu bilmediğinizin utancından kıpkırmızı kesılır suratınız...öfkelendınızmı kızdınızmı kırıldınızmı yoksa fazladan bıde uzuldunuzmu anlayamzsınız bır turlu...esasen bazen öyle şeyler olurki yok omak ıstersınız...olamazsınız...