içime sen değince ağlayasım gelıyo…bı tarafından kaçsam öbur tarafına denk gelıyorum…senınle çoğalmıyorum kı eksılebıleyım…yokum demıştım yoksun demıştım…cümlelerin hiç bi anlamı kalmıyor öznesı sensen eğer…kalbımın atışını ben dahil herkes duyabılır sank böle zamanlarda…senim geldı sanırım yıne şu sıralar…yetınemez bır haldeyım…denedım inan…ne zman böle tanış oldu ruhum sana kı senın dışındakı tum adamlar yabancı kalıyo tenıme…senın benı kandırdığın gıbı kandırmadım ama…sevıyomuş gıbı yapmadım …ruhuma ıyı geldı sadece ama yabancıydı her nefesı…
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar