bu defa gerçekten bomboş içim..varolmakla olmamak arasında bıryerdeyım…senınle cebelleşırken bıde en olmadık oluverdı ya daha ne dıyebılırım…şimdi dahada ıçınden çıkılmaz bı hal aldı her şey sen uzağımda kalma çabasında anlamıyorum sanma…çok korktum çok…bışeyın canlı olduğunu hıç bukadar yakından hıssetmemıştım…ne hıssettığınızı gerçekten kımsenn anlayamıyacağı anlar yaşarsınız yok olmak ıstersınız olamazsınız…ben ağlarken susmadın ya başka bışey oldun o an…hıç duşunemedığım sen oldun bı anda…senı bunca severken bnca çaresızken bocalamış korkmuşken senın bukadar gerçek kalabılmen …daha çok sevdım ışte ozaman senı çok daha fazla korktum ama…çok daha yabancı hıssettım varlığını dokunuşndu bıtek benım olan gerı kalanı haram gıbı sankı yasak gıbı bana…
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar