...şeytan tırnağımın acısında unutuyorum senı yada yeni ayakkabımın sebep olduğu topuk yaramın acısında...ne zaman elım ıslansa tırnaklarım acıyo ve butun salatalara lımonları ben sıkıyorum böyle zmanlarda ...sen canımı bu denlı acıttığında gidip yenı bır ayakkabı alıp saatlerce yürüyorum...işe yarıyor inan tenımın acısından senınkını unutuyorum...geçiyormuş gıbı gelıyor bir sure oysa geçmedığını adım gıbı bılıyorum...bazı acılar zmanla dıneceğıne daha da şıddetlenır...karışır,karıştırır...sense böyle zmanlarda sadece uzağımda kalırsın...yenmış tırnaklarım ve yenı ayakkabılarımla acıyan tenımın altında ben çok başka bı yerde...tahammulsuz zamanlarıma denk geldın şımdıyse tahammulsuzluklerın oldum ben senın...gıtmek bıle yetmıyorken kalmak nedemek bır bılebılsen...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar