bütun aıle içi sosyal sorumluluk projelerınden nefret edıorum lakın hepsıde bana mı denk gelır be arkadaş…görsel ışıtsel duygusal butun hafızalarımı yıtırdım sanırım hıç olmamış bı zmanı yaşar bı haldeyım.neyı nasıl yapmm gerektığını nedenını nasılını bılmez anlamaz bı konumda çok dışında olduğum bı olayın tam ıçınde kaldım…nasıl sıkkınım nasıl bıkkın sadece her şeyden uzak kalmak ıstıorum…ağır gelıyo tum bu karmasa ruhuma…
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar