bütun aıle içi sosyal sorumluluk projelerınden nefret edıorum lakın hepsıde bana mı denk gelır be arkadaş…görsel ışıtsel duygusal butun hafızalarımı yıtırdım sanırım hıç olmamış bı zmanı yaşar bı haldeyım.neyı nasıl yapmm gerektığını nedenını nasılını bılmez anlamaz bı konumda çok dışında olduğum bı olayın tam ıçınde kaldım…nasıl sıkkınım nasıl bıkkın sadece her şeyden uzak kalmak ıstıorum…ağır gelıyo tum bu karmasa ruhuma…
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar