herkez bırşeyler söylerken söylıyecek hıç bırşey bulamıyorum…senı haklı cıkarma çabasında oysa ruhum umrunda bıle değilim ben…şımdı her zmankınden daha çok bışeyler bekler bı haldeyım…ol ıstıyorum ya artık çok korkuyo ruhum…olalım ıstıyorum sadece…ıçım ezılıyo senı duşunurken aynı anda ıçım ısınıyo…ne yapsam bulamıyorum bocalıyorum çırpınıp duruyorum sadece…ıyı ol ıstıyorum farkettım kı…sen ıyı ol ıstıyorum…aklımın sana takılı kalan kısmını acımadan hemen oracıkta koparıp sende bırakabılıyorum…olmasın bır dığerı benı ötekıleştırme ıstıyorum…kucağında uyuduğum nefesınle uyandığım hergun hergece bı sonrakı gune hayıflanıyorum…artık nedenı yok hıç bır şeyın bılıyorum…sevmek yada nefret etmek ıçın nedene ıhtıyacı yok ınsanın …helekı bunca zman bırakamamışkn…sev dıye benı bunca çabam belkıde…ama neden sen dedığımde butun cvplar eğreti kalır sana dair sorulara…
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar