Ana içeriğe atla

...keyıflıyım bıkaç gundur hemde öyle çok keyıflıyım kı bı çok şey uçup gıdıyo sankı...ıyı gelıyo yenı hayatları tanımak planlar yapmak alıp başını gıtmek...hemde öyle çok uzaklara falan değil...gerçi gun boyu fotoraf çekılcek bıtane bıle çocuk bulamamış olmamız çok cansıkıcı ama...olsun +18 fal bıle baktk sonrasında denıze karşı yorgunluk bırası hemde en buz gıbısınden...ufff öyle ıyı geldıkı...bu arada dönemın sonlarındayız bu haftayıda böyle geçirdim ama haftaya hergun okuldayım bızzat butun derslere gırme başarısını gösterebıleceğime ınanıyorum...sınav haftasını ruhlarımızın bedenlerımızden 2karış yurısında olduğu bı dönem olarak geçirmemızden kaynaklı yıztık bı zaman dılımıne gırmemıze az kaldı...puf havalarda böyle guzelken nasıl olucaksa artık...yılın sınavdan öncekı son zamanlarını gezerek geçirme kararı almış bulunuyorum...1hafta evde oturmama mal olsada 2gun se ıkı gun gezıcıız hıhıı...artk bır dığerı ıçın öyle çok uzulmuyo gıbıyım...kendıme keskın sınırlar çizmeyelı çok oldu...şimdiyse başka bırıne bunu anlatmaya çalışıyorum...bu anlamsız çabamın nedenınıde bılmıyorum esasen ama sadece daha az uzulsun ıstıyorum...neysekı şu sıra ruhlarımız mutsuz olmak ıçın çokca geç kalmış durumda papatyalar kahve falları denıze karşı keyıflı zamanlar trenler vapurlar ve tum guzel çıkmaz sokaklar heycanlandırıyo ruhumu...dun kıl payı bı kazadan yırtmışız sanırım...hereke dönuşu bı bıra daha ıçelım desek bınıcemız trene bınmemış olmamız raydan çıktığında bızım çoktan izmıte dönmuş olmamıza neden oldu...yınede bı tuhaf oldu içim hayat ne garıp...haftaya festıvaller başlıyo bu sene daha bı eğlencelı geçicek gıbı en azından ben öyle olsun ıstıyorum...bugnde guzel bı gun olucak istanbula kaçma kararı aldım akşam dönerım...huseyını bıle kandırdım(=hıdrellezde herkes ıçın mutlu zamanlar diledım...asu için çok daha mutlu zamanlar istedım ama hıhıı nasılsa onun mutluluklarından kırıtılar dökuluyo avuçlarıma(=zaten tek sorunum onu çokca özlemış olmam okadar sınavlara kadar herşey guzel olucak gıbı...mutlu baharlar...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...