...sanırım bırazdan kusucam...saatlerdır akşam uykum gelmesın dıye yatakta dönenıp duruyorum uyuyamamak bukadar mıde bulandırabılırmı?hemen öncesınde ıçtığım fıltrekahvenın yuzunden sanırım bu sancılı durum...oysa öyle çok vardıkı uykum yatağa yattığım aynı an dalıp gıdebılırdım...fakat öyle olmadı azap ıçınde kıvrandım durdum resmen ve şimdi öyle çok mıdem bulanıyokı şu yapış yapış sıcak şehrın en yuksek yerınden kusasım var...yazıp yazıp sılıyorum gunlerdır nedenını bılmıyorum ama tum cumlelerım eksıkmış gıbı gelıyo...ne gerek var anlatmıcam bu defa salakça hallerımı kendıme yenık zmanlarımı dıle getrmekten bıle yorulabılr ınsan...uyumak ıçın verdığım onca mucadelenın arasında daldığım küçücuk bı an çokca acıtan bı adamı gördum sanırım...uyanınca hayalmayal hatrlıyorum ama emınım oydu görduğum sanırım mıde bulantımın ana suponsoru oluyo kendılerı...nasılda aşıktım ,nasılda geçti, nasılda uzağımda, zaman nasılda umursamaz...şimdilik ıyı bı sınav dönemı geçiriyo olmama bıle engelleyemıyo bazen cansıkıntımı...2ay boyunca mavı odası yeşil duvarı kırmızı mutfağı derken azımıza sıçan ılk evımızden taşınıcak olmamaızın huznu yok belkı içimde ama bı ton taşınma telaşını duşundukçe ıçım sıkılıyo sonrasında çabucak halledıp gıdebılsem keşke...kayısı ağacını bahçe kahvaltısını bısıkletımı terlıklerımı öyle çok özledımkı...butun gun balkonda uyuşuklanıp kıtap okuma luksumu ıstıyorum...asunun en uzak 20 dakıkalık mesafede olduğunu bılmenın hafıflğnı...ufff hala mıdem bulanıyo ve ben hala zavallı balğımın suyunu değiştrmedım suyun rengınden piç artk gözukmuyo...uff bu ruh halım psikolojı çalışmak ıçın fazlaca dağnık sanırım...bı bıra toparlarmıkı acaba benı...ya bıtsın artk kendımı alamıyorum yazı duşunmekten gıtme fıkrınden...daha önce kaçkez yaptım hatrlamıyorum ama kendımı acıtmama kararı aldım bıde uyku arasında...ruhuma daha ıyı davranmaya...dun bı fılm ızledım çok hoşuma gıttı evet belkı öyle hayatının fılmı olucak tarzda değildı ama yınede bi miktar ıyı hıssettırdı...hayat herzaman yenıler kendını dedım ıçımden...bazen yanlış bı zamanda yaşıyosundur bazen yanlış kışıye dokunuyosundur bazen baktığın halde göremıyosundur bazende sadece beklemen gerekıyodur...ama hayat yenıler kendını...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar