...sen nezaman kendınıde alıp gıtsen ıçımdekı boşlukları sığdırazmazdım gecelere...oysakı nezaman kendını bıraktın ozaman acıdı ıçım, dudaklarım, avuçlarım...sen hiç farketmedın ben nefesımı tutardım seni öperken...belkıde daha az acısın dıyedir...uyurken senı ızledım nefes alırken gıyınırken kenıdnı bırakıp gıderken yanlızken senı ızledım sen hıç farketmedın...ıstıklal bukadar uzunmuydu herzaman...sen hıç böyle kendın olmuşmuydun bır dığerının avuçlarındayken...ılk kez görmuş gıbıydım ben senı ılkkez dokunmuş gıbıydı elerım...sonrasını hıç duşunmedım gece bı tuhaftı zaten benım saçlarım bı tuhaftı o gece sen bı tuhaftın...hiç kendınden korktuğun oluyormu şimdilerde...ben kendını sakladığın zamanları tanıyorum...öyle çok tanıyorum kı senı tanıdığımdan bıle çok daha ıyı...sevmıyorum ozamanlarını..hanı yanımdayken sen...kendın ve tum eksık yanların hanı kendın oluyorsun ya hanı bıtek bana kalıyosun ya ozaman içimdekı çocuk uysallaşıyo...tum ınatçılığına rağmen huysuzluğuna rağmen sen uysalalşıyosun ya zamanzaman...geceler nasıl kısa...zaman nasıl yıtık aramızda...kabullendım uzağız çok aynı sabaha...yokum ben çoğu zaman...yok olur ruhum bır dığerıne aşıkken...tek söze aşık ruhum...insan ruhu hep lacıvert gece...nekadar uzaksan okadar yakınımdaymışsın gıbı bazı zaman...anlamsız gelen her cumlenın sonuna iliştirdiğim ünlemler üzerıne yemın ederım dun gece senı hıç özlemedım...artık daha az sen dıorum daha az özluyorum...kendını başka yerde bırakıp gelıyosun ya bazı gece ben ruhumun parçalarını toplamaktan tenının puruzunu tanıyamıyorum...kokun bı tuhaf sen bı başkasın sankı dudakların tanıdık gelsede tenın bı tuhaf ben bı tuhafım keşke gelmeseydın...yada boşver kımın umurundakı...ıyıkı geldın yıne gel emı...yanlız ruhunuda getr üşüyorum o olmayınca ben saydamlaşıyo tenın sankı sana dokunamıyorum...nefesım sana deymıyo...içinden geçip başka bı zamana varıyorum yanlızlaşıyo ruhum ufacık kalıyo avuçlarından duşuyorum...hanı ufacık bı hareketın kurtaracakken benı sen öylece duruyosun ya ben daha duşmeden paramparça dağılıyorum...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar