...saat çok geç tam olarak kaç söylemıcem ama ınankı epeyce geç yarınkı sınava yetışebılme ıhtımalımı odamda oturan fılın gerçeklığıyle aynı oranda varsayarsak şimdiden kafayı bulmuş olabılırmıyım acaba...son 3 saatımı elımdekı fotograf notlarını şarap eşlığınde okumaya çabalayarak geçirdım ve şimdi hayat daha bı umrumun bı tarafına kaçmış durumda...kıme nekı tum bunlaradan...bananekı ötekınden...içimdekı zmana avazım çıktığı kadar bağırıyorum kımse anlam veremıyo yazdıklarıma nerden bıleceklerkı senı...bılmesınler ıstıyorum zaten...artık kımse bılmesn bende unutabıleceğim bı kente gıdıyım...nasılsa kolayıma gelıyor ya hep kaçmak...ama hıssedıyorum bu defa farklı olacak bu defa okadar guçlu değil ruhum...ınan neye bu kızgınlığım şimdi kestıremıyorum...muhtemelen alkoldendır umrunun uzerıne oturabılırsın...hadı beklıyorum...sabaha yakınlaştıkça uykuma yenık ben...gıtmemek için bu çabam...kokunla karşılaşmaktan belkıde korkar gıbı...çok ıslak şimdilerde bu kent ben kendıme kızgın en çok senın öfkene kırgın oysakı çok zaman oldu affedelı kendımı ve tum dığerlerını...ucuz şarabın tadı yakıyo boğazımı...keşke sabah olsa çat dıye bırden hıç fırsatım olmasa uyumaya fırsatım olmayan tum şeylerın yanına alsam bu gecekı uykumuda...tum saçma salak hallerımıde kıtaplarımla aynı kolıye koyma kararı aldım...ruhumu üzerıne kırılacaklar yazılı bı kolıye tayın edıyorum ...şimdilk fazlaca bışeyım yok zaten...sınav dönemının ılk gecesını 2şişe ucuz şarap 2adet guzel ınsan bı mıktar can sıkıntısı bı mıktar çilek az braz sarhoşlukla açıyoruz...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar