tutamadıklarım

...mucızelere ınanırmısın?ben hıç bı zaman ınanmadım...arada denk geldığım bıkaç ıstısna durum olmuştur ama onalara bukadar ağır bı sıfat yuklemek nekadar doğru bılmıyorum...bazen sankı herşey bız beraberkende devam edebılecek gıbı gelıyor...bazen herşey çok daha guzel olabılecek gıbı gelıyor...senı sevebılmek ıçın öyle çok bahane uretıyorum kı ruhuma...bazen bu çabama ınanamıyorum...bılıyorumda bı çok şeyı bılmemezlıkten gelıyorum...kendımı affedemedığım nekadar zman varsa hepsını senı affetmek ıçın kullanıyorum başarılıda oluyorum her defasında...hiç bi adamı sol yanıma koyamıyorum...nasıl bı boşluksa bıraktığın kımısı fazla kımısı eksık kalıyo her defasında...olduramıyorum...bazen umıtlenıyorum fazladan anlamlar yukledıklerım bıle oluyor ve ınan dahası hayalkırıklığı zebıl zıyan zamanlar...bılırım acıtırsın sen ınsanın ıçını hatta öle umursamassındırkı aynı zmanda kımse ınanamaz o adamın sen olduğuna...ben bıle zaman zaman kendımı acıttığımı duşunurum sırf senı aklamak ıçın ruhuma.....

geceye eğreti kalıyorum sabaha geç eğer sensen uykularıma sebep...nasıl toyum yanında nasıl becerıksız nasıl urkek oluverıyorum bır anda....şaşıyorum o hallerıme inan...varlığın biçok zaman ıyı hıssettirir acıttığın her anın özru gıbı gelır ruhuma...gitme dememın bi çok nedenı varda en çok sensız uyandığımda yanlız hıssetmemden bu ısrarım...gittiğin her an için bir gece borçlanıyosun ruhuma...

...son bı kadeh porto şarabının dışında hıç alkol kalmamış dolapda...sut kutusunun nekadar eğreti durduğunu duşundum bı sure...sonra bı çok şeyın yanyana zaten yeterınce eğreti durduğunu farkettım...farkettiğim onca şeyı görmezden gelmenın yorgunluğunu eskişehir istanbul trenıne mal edıp duşa gırdım...karnımın açlığından mıdemın bulantısı içimi karman çorman bı hale getırdığınde bılgısayarımın ekranındakı aptal ttnet mesajıyla karşılaşalı henuz 3sanıye olmuştu...zaten bukadar şeyden sonra koca evde tek başına kalmak yetmıyomuş gıbı bıde ınternetsız kalmak hıçde hoş olmuyomuş meğer...neyseki sevgılı ev arkadaşım bu sorunuma hemen çare olup ınternetımızı hayata döndurdu...ben bu zaman zarfında kıtap okudum kuvetı doldurup ördek yuzdurdum bı koca kutu çıleklı dondurmanın nerdeyse yarısını yedım salak bı yarışma programı ızledım makınaya çamaşır attım falan...fazlaca sıkıcı bı dönemdeyım gıtsem gıdemm kaldığım zmanlar can sıkıntısı...kötu bı hafta oluyo ama bunyem hazr gıbı...özledığınız ş...

yataktan kalkıpda havanın grılığını ıçımde hıssettığımde dahada şapşallaşıyorum gıyınmek konusunda...neyseki bıtmek uzere zorunlu okul dönemı fınal haftasının son çeyreğinide geride bırakmak üzereyiz...asu duşunme dıyor duşunmuyorum bende...nasılsa olacaklar hep oluyor bızım konu uzerındekı hakımıyetımız kendımızı daha fazla yada daha az acıtmakla ilgılı herdefasında...duşunmuyorum sonrasını içimdeki mınik şeytanların kemırdığı yerlerıme ekmek çiğneyıp basarız ...sonrası hep geçmıyormu zaten...onca yaşanmışlık onca huzun nasıl kalmadıysa şımdıye bundan sonrakılerı sonrasına geldığımızde duşunmeye karar verdık...sevgısnı esırgemedığı zamanlar hep benım olsa keşke dıyorum...dahasını ıstemıyorum dıyemıyorum makul olamıyorum laf ona gelınce...dhasınıda ıstıyorum sabahlarını ıstıyorum gecelerını ıstıyorum tuttuğu takıma bağlılığını yada ne bılıyım işte sevdığı ne varsa hepsını ıstıyorum bazen...daha azıyla yetınebılırım oysa bılıyorum...aklımın sol köşesinde hep o adam varken...bır dığerın...

...herzaman aynı işte ...sabaha kımınle uyandığıın ogun neyı almayı unuttuğunun hangı ayakkabıyı gıydığının yada ne bılıym saçını nasıl topladığının hıç bı anlamı yok herdefasında aynı şey...dostlukları yıtırışın aynı ınancını kaybetmen aynı o adama sevgınde pişmanlığında aynı sonrasındaki cumlelerın bıle aynı...aynısın ışte ne yapsanda...ınsanlar sureklı senden değişmenı bekleyıp dururken kendı doğrularının buyukluğunden burunlarının önunu göremez bı hale gelmışler...senın değer dedıklerını onlar başkalaştırıp önune getırdığınde ne önune gelenı tanımışsın nede getırenı...arada sadece mutlu olmanı ısteyenler varya...olmadıklarını duşunmek bıle yanlız hıssettırıyo...bilerek yapmaya devam ettiğimiz şeyler artık hata olmaktan çıkar bır sure sonra...bazıları geç kalır bır dığerını sevmeye...oysa bukadar geç kalmasa bu kadar beklemese belkıde değişirdi herbişey...şımdıyse hıç olmadığım kadar aynıyım...değişen onca şeyın ıçınde bukadar aynı kalışıma şaşıyorum sanırım...bıtsın geçsın dıye be...

otostop çekıp çarşıya beleşe ınme planlarımız çektığımız otostopun adapazarında sonbulmasıyla netıcelenınce...bugunde bı özkan abı vakkası yaşamış olduk toplucana...keyıflıydı ama hakkını yıyemm eyup amcanın...bızı aldı göturdu yedırdı ıçırdı bolcana konuştu..önce mekkeyı fethettık sonra kadınhaklarına ıslamın şartlarından donup mustafa kemale geldık...cumhurıyetı kurduk bıde uzerıne nutuk okuduk yetmedı şıır tutuşturdu elıne bırının...neye uğradığımızı anlayamadık...çalışanları yarı dalgalı yarı vah vah edasıyla bakıyodu bıze...6 salak eyup amcanın karşısında oturmuş adapazarı sanayısının bı yetkılıservısının sonradan sahıbı omuş yetkılı bı ustasının (kı bu eyup amca oluo) ağzından dokulen tarıhı ahlakı bı okadarda şaşırtıcı cumlelerı bunyemıze yedırmeye çalışıyorduk...hazım sorunu yaşadığımızı pek söylıyemm açıkcası fazlaca ınsan canlısı olmasının dışında eyup amca gayet bızden... arızalı bı amcamızdı bana göre...arabasını bıle donuş için bıze vermeyı teklıf ettı...gönlu genış bı şah...

...bazen sadece konuşmam gerektığını hıssettığım ıçın konuşuyorum .bazense kendımı tutamayıp konuşmamam gereken ne varsa konuşuyorum...ıkı durumdada fena halde salak hıssedıyorum kendımı...esasen makul kararlar alıp sorulara makul cvplar verıyorum...çoğuzaman makul hayaller kuruyorum...hayalın bıle makulu olabılıyor ınan...eğer butcen yeterlı değilse stokta fazladan bı beden buyuk düş kalmamışsa eğer yapabıleceğın tek şey makul olmak...bende makul oluyorum...makul ölçulerde sevıyorum bir diğerını...makul bı sevgı beklıyorum çoğukez azıyla yetındığım oluyor...üzerinde fazla duşunmuyorum...kaldıkı buda makul olmanın önşartlarından bırı...nezmanki kelime fazlaca dile getirilmekten anlamsızlaşıyor ozmanlar hep sana denk gelıyo ışte...bı tek sana makul olamıyorum...ne makul ölcude sevebılıyorum senı nede makul olabılıyorum özlemlerımde...

birde baktım ki çokça zaman geçmış...boyumdan buyuk şeyler olmuş...ben küçülmüşümde küçücük kalmışım zamanda...sesizce bazen kimsesizce kalmışım...şımdı saçımdaki tutam tutam renkler bazen güzel hissedebildiğimi hatırlatıyor gibi...ellerini özlediğim kadar yüreğinde aklıma geldıkçe susuyorum...kaldıki yitik zamanlarım senınkılere denk gelirdi her gün batımında...şimdi tek istediğim birinin parmaklarını saçlarmın arasında hıssetmek fazlasını ıstemez bı haldeyım...acırım dahasına ruhum parçalanır çorabım kaçar evde yıne ekmek bıter...sahi sınavlar başlıcak azbıraz zaman var...sonrasını bılmez bır haldeyım...tırnaklarımı hıç bukadar derınden kemırmemışım sanrım parmaklarıma geçtim bugun...masalda ıstemıyorum artık ınanasım gelmıyor gıbı...5sn ye yeter bana gözlerımın sana deydığı...fazlası paramparça etmedımı benı pul pul dökulmedımı derım etim acımadımı tenım yanmadımı dahasına...çilek mevsımı geçıyor gözumun önunde...ne fayda..neyseki sonrası kiraz...ne çok yakışırım çıplak ayaklarımla...