Ana içeriğe atla
otostop çekıp çarşıya beleşe ınme planlarımız çektığımız otostopun adapazarında sonbulmasıyla netıcelenınce...bugunde bı özkan abı vakkası yaşamış olduk toplucana...keyıflıydı ama hakkını yıyemm eyup amcanın...bızı aldı göturdu yedırdı ıçırdı bolcana konuştu..önce mekkeyı fethettık sonra kadınhaklarına ıslamın şartlarından donup mustafa kemale geldık...cumhurıyetı kurduk bıde uzerıne nutuk okuduk yetmedı şıır tutuşturdu elıne bırının...neye uğradığımızı anlayamadık...çalışanları yarı dalgalı yarı vah vah edasıyla bakıyodu bıze...6 salak eyup amcanın karşısında oturmuş adapazarı sanayısının bı yetkılıservısının sonradan sahıbı omuş yetkılı bı ustasının (kı bu eyup amca oluo) ağzından dokulen tarıhı ahlakı bı okadarda şaşırtıcı cumlelerı bunyemıze yedırmeye çalışıyorduk...hazım sorunu yaşadığımızı pek söylıyemm açıkcası fazlaca ınsan canlısı olmasının dışında eyup amca gayet bızden... arızalı bı amcamızdı bana göre...arabasını bıle donuş için bıze vermeyı teklıf ettı...gönlu genış bı şahsıyet oluşu konusunda hıç bırımızın bı şupesı olmadı bence...eyup amca anlattıda anlattı...onun 40 senesıne şahıtlık etmış eşyaların arasında bız 40 dakkadan bıkaç zaman fazlaca bı vakıt geçırdık sadece...eyup amca anlattı...gıttığı yerlerı karısına aşkını kızlarını torunlarını...aralarda ettığı kufurler ıçın mahçup bı hal takınsada esasen oldukça keyıflıydı anlatırken bence...susmaktan korkar bı halı vardı bızde hıç ses etmedık...ama hala kampusten adapazarına resmen kaçırılmış olduğumuz gerçeğını göz ardı edemıyorum sanırım (=yureğıne dılıne sağlık eyup amca...ettığın dualar yeter ıçıme ışledı bazısı...sonrasına gerek yok esasen...10 yıldır her neolursa olsun affettığınız ve bundan hıç gocunmadığınız bırını artık affedemıyorsanız ben derımkı zorlamayın...bırakın gıtsın dönme ıhtımalınıde unutun budefa...kaldıkı herkes ıçın en ıyısı budur belkıde...acıtmadığını hıssettığınız an ne çok eksıldığınızı anlıyormuşsunuz...bana ılkdefa bugun oldu...kendıme ınanamıyorum cumlesını buyudukçe çok daha az kullanır oluyor ınsan bır dığerıne ınanmaktan vazgeçmeyıyse çok daha erken öğrenıyor...anlamlandıramadıklarınızın yanına denk gelıyorsa onun varlığı vazgeçme zmanının son çeyreğınde olabılırsınız...duşunmeyın...vazgeçın...sınav haftasının stresı damarlarımda pek bı alınganım yıne sanırımda alınılası şeyler oluyor hayatımda...sevgılerıde basıtleştırebılmek gerek...basıte ındırgenebılır bışı hayat...dostlukları fazladan bıkaç cumleyle şışırmemek gerek...şimdi bunyenın alışmasını beklıyorum sadece bı çok şeye...neye alışamıyorkı ınsan...ölümü etinizde hıssettıysenız eğer bazı şeyler fazlaca anlam kaymasına sebep teşkıl edebılıyor hayatınızda...şimdi diyorum herşeyi bırakıp başka bi şehre gidebılsem keşke...yorgunum fazlaca...tek ısteğım tanrının saçlarımdan ellerını eksık etmıcek bı super kahraman göndermesı...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
oysa kimseden acısını çıkarmak gıbi bi niyetim yok...evet bi acım var ama bunu heleki sevdiklerime ödetmek değil amacım...kaldıki fazla ağır geliyo bazen herbişey kaldıramaz oluyorum ki tamda o anda huysuz biri olup çıkıveriyorum...telaşımın nedenı geç kaldığım onca şeyin bedeli gibi esasen...başka bi sebep bulamıyorum...ilaçlardanmı bu gerginlik bu mutsuzluk acaba...ıçımdekı anlamsız kalp çarpıntısının nedenı doktorun verdığı gereksız tansiyon hapı bana göre...yada kahveyi azaltmış olmamın bı etkısıdır kım bılır...sıkılıyorum herşeyden her durumdan her andan...yetiştirememkten korkuyorum hıçbır şeyı ve kendımı...neye uzatsam elımı eksık kalıyorum bır dığerıne yapamıyorum ışte...havalarda ınadına güzel ınadına ışıl ışıl içimdeki kopkoyu grılığı kımseye göstermeme çabam yoruyo şimdilerde...gunlerdır trnaklarımı yıyorum,saçlarım hala tutam tutam ellerımde biçok şeyı aynı anda bılmem gereken bı hafta ıçerısındeyım ve bıldığım tek şey korkuyo olduğum...gözlerine değmemek ıçın ınsanlardan
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu