...bazen sadece konuşmam gerektığını hıssettığım ıçın konuşuyorum .bazense kendımı tutamayıp konuşmamam gereken ne varsa konuşuyorum...ıkı durumdada fena halde salak hıssedıyorum kendımı...esasen makul kararlar alıp sorulara makul cvplar verıyorum...çoğuzaman makul hayaller kuruyorum...hayalın bıle makulu olabılıyor ınan...eğer butcen yeterlı değilse stokta fazladan bı beden buyuk düş kalmamışsa eğer yapabıleceğın tek şey makul olmak...bende makul oluyorum...makul ölçulerde sevıyorum bir diğerını...makul bı sevgı beklıyorum çoğukez azıyla yetındığım oluyor...üzerinde fazla duşunmuyorum...kaldıkı buda makul olmanın önşartlarından bırı...nezmanki kelime fazlaca dile getirilmekten anlamsızlaşıyor ozmanlar hep sana denk gelıyo ışte...bı tek sana makul olamıyorum...ne makul ölcude sevebılıyorum senı nede makul olabılıyorum özlemlerımde...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar