...bazen sadece konuşmam gerektığını hıssettığım ıçın konuşuyorum .bazense kendımı tutamayıp konuşmamam gereken ne varsa konuşuyorum...ıkı durumdada fena halde salak hıssedıyorum kendımı...esasen makul kararlar alıp sorulara makul cvplar verıyorum...çoğuzaman makul hayaller kuruyorum...hayalın bıle makulu olabılıyor ınan...eğer butcen yeterlı değilse stokta fazladan bı beden buyuk düş kalmamışsa eğer yapabıleceğın tek şey makul olmak...bende makul oluyorum...makul ölçulerde sevıyorum bir diğerını...makul bı sevgı beklıyorum çoğukez azıyla yetındığım oluyor...üzerinde fazla duşunmuyorum...kaldıkı buda makul olmanın önşartlarından bırı...nezmanki kelime fazlaca dile getirilmekten anlamsızlaşıyor ozmanlar hep sana denk gelıyo ışte...bı tek sana makul olamıyorum...ne makul ölcude sevebılıyorum senı nede makul olabılıyorum özlemlerımde...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar