birde baktım ki çokça zaman geçmış...boyumdan buyuk şeyler olmuş...ben küçülmüşümde küçücük kalmışım zamanda...sesizce bazen kimsesizce kalmışım...şımdı saçımdaki tutam tutam renkler bazen güzel hissedebildiğimi hatırlatıyor gibi...ellerini özlediğim kadar yüreğinde aklıma geldıkçe susuyorum...kaldıki yitik zamanlarım senınkılere denk gelirdi her gün batımında...şimdi tek istediğim birinin parmaklarını saçlarmın arasında hıssetmek fazlasını ıstemez bı haldeyım...acırım dahasına ruhum parçalanır çorabım kaçar evde yıne ekmek bıter...sahi sınavlar başlıcak azbıraz zaman var...sonrasını bılmez bır haldeyım...tırnaklarımı hıç bukadar derınden kemırmemışım sanrım parmaklarıma geçtim bugun...masalda ıstemıyorum artık ınanasım gelmıyor gıbı...5sn ye yeter bana gözlerımın sana deydığı...fazlası paramparça etmedımı benı pul pul dökulmedımı derım etim acımadımı tenım yanmadımı dahasına...çilek mevsımı geçıyor gözumun önunde...ne fayda..neyseki sonrası kiraz...ne çok yakışırım çıplak ayaklarımla kiraz mevsımıne ben...öylece yatsam dızlerınde ...savaşmasak budefa...gel ruhunu dınlendır bende...içimdeki ev hanımı uyansın az bekle yaprak sarması yaparım yarına...hep hazır beklerken bırdığerını sevmeye duşundumde ne zavallı bı çaba...ınsan olmak bu ya...zavallıca gelıyor bazen...ve ınsan sadece çilek reçelı olabılmek ıstıyor...ve ben bazen sadece senı istiyorum bazen uykular bıle kar etmıyor...ne zavallı bişey insan olmak...asunun mutlu oluşuna mınnetdarız...babamı özledım...sınavlara sıkıntılı...ama kırgın değilim...birdiğerine yakın...o adama kucağında uyuduğum geceler için borçluyum...telaşlı değilim ...guzel havalara kırgınım bıde bazı guzel gecelere...yorgunum zamanzman ama mutsuz değilim...özluyorum sadece sanırm...okadar...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar