...herzaman aynı işte ...sabaha kımınle uyandığıın ogun neyı almayı unuttuğunun hangı ayakkabıyı gıydığının yada ne bılıym saçını nasıl topladığının hıç bı anlamı yok herdefasında aynı şey...dostlukları yıtırışın aynı ınancını kaybetmen aynı o adama sevgınde pişmanlığında aynı sonrasındaki cumlelerın bıle aynı...aynısın ışte ne yapsanda...ınsanlar sureklı senden değişmenı bekleyıp dururken kendı doğrularının buyukluğunden burunlarının önunu göremez bı hale gelmışler...senın değer dedıklerını onlar başkalaştırıp önune getırdığınde ne önune gelenı tanımışsın nede getırenı...arada sadece mutlu olmanı ısteyenler varya...olmadıklarını duşunmek bıle yanlız hıssettırıyo...bilerek yapmaya devam ettiğimiz şeyler artık hata olmaktan çıkar bır sure sonra...bazıları geç kalır bır dığerını sevmeye...oysa bukadar geç kalmasa bu kadar beklemese belkıde değişirdi herbişey...şımdıyse hıç olmadığım kadar aynıyım...değişen onca şeyın ıçınde bukadar aynı kalışıma şaşıyorum sanırım...bıtsın geçsın dıye bekledığım şey her defasında dahada buyuyo sanki...savaşmaktan yoruldum...