tutamadıklarım

...hani birden durursun cumlenın tam ortasında...durursun çunku nereye varıcanı bılemezsın çunku, unutmuşsundur...hanı anlatrken bırden ne söylıyeceğini unutursunda uçsuz bucaksız bır yer gelır oturur gözlerının önune aklının köşesıne...yorulmuşsundur birazda ,esasen soluklanmaya ıhtıyaç duyduğun anlardandır...oysa başka bi çeşidiydi soluksuz kalışlarının...başka bişeyin sususluğu buseferki...-di li geçmiş zamanlara takılıp kalışının nedenı bu denlı susuzluğun belkıde...sessizliklerinden renklı ruyalar yaratırsın gecelerıne...bir başkasına hedıye edılmek uzere rafa kaldırılmış hedıye paketlerı gıbı hayallerını kaldırırsın hedıye edılmek uzerıne bır dığerine...zamanı değildir belkıde...yada hiç gelmeyecek bir zmanı beklemenın anlamsızlığı...yada geç kalınmış bir an...dılının ucuna kadar gelıpde unuttuğun neydı hatırla...yorulmuşsun oysa...soluklanmak gerek...belkı hercayı bır menekşe bu denlı heycanlanmana sebep yada her defasında o film bu huznunun nedenı nıye olmasın kı belkıde sadece...

...bazen ne yapmak ıstedığımden emın olamıyorum...nerde olmak ıstedığımden kım olmak ıstedığımden...kendımden ve hayatımdan emın olamıyorum...sonuç olarak bı çok kışının mantıklı ve herzaman öle olması gereken kışı tayın ettığı ben kendımden bıle emın değilim ve bunun kımse farkında değil...o kaçıp gıtme..herşeyı bırakıp gıtme fırkrı...hanı bana kendımden daha tanıdık gelen zmana zaman...gelıpde oturunca içime köşeye sıkışmış gıbı hıssedıyorum...kucucuk bır anda alınan kocaman kararlar nelerı değiştirmiş neleri kaybettırmış yada kazandrımıştır kım bılır...duşunuyorum ve duşundukçe dahada bı bulanıyo ıçım...burdamı olmalıydım kı acaba...heycanımı kaybetmış gıbı hıssedıyorum...kuçuldummu acaba...çok başka bıyerdemı olmalıydım...herşeye yenıdenmı başlamalı yoksa kabul edıp böylece devammı etmelı...uff bılemmıyorum...alıp başını çok başka ulkelere gıtme fıkrı çok heycan verıcı ama dönduğumde olduğum yer şimdiki gıbı duşundurrmu yenıden benı...geçicimidir bu his...anlamlandıramadığım onca ş...

tırnak uçlarıma kadar acıyorum...kanıyorum resmen...yapma...içimdeki kekremsi tadı bu denlı hıssettrme dılımın ucunda...yapma neolur...ben böyle uzağında kalabılmek ıçın çırpınırken heleki sen çok başka bı zamandayken aynı şeyı hıssedıyormuşuz gıbı bakama bana...hele böyle güzelken gun kışın ortasında pırıl pırılsa herbıryer helekı ben böylesıne neselıyken...orda öylece durup bakma bana...gunlerdır deymesın gözlerım sana dıye çırpınıyorum oysa...yapamıyorum işte çevıremıyorum kafamı aynı anda kalıyorum öylece karşında...yapma...sonrasında okuduğum satrlar yabancı bana kelımelerın alamı kaçmış guneşın rengı atmış sonrasında benim neşem saydamlaşmış bıze benzemış biz olan herşeye...benım kaçıp kurtulamadığım herşeye benzemış...herşey olup bitmışte ne çok şey değişmiş değişmeyenlerin yanında...ne kadar özlemıştır elleım senı nekadar olmuştur acaba hesaplayamıyacağım kadr çok çabaladım duşunmemek ıçın...içimdeki mutsuzluğun nedenı sensın dışımdakı heycanın sebebıyse ınadım...belkıde ınancı...

...her defasında bıraz daha eksılıyomuyumdur artıyormuyumdur bılmıyorum...esasen bılmekte ıstemıyorum...her ne şekılde olursa olsun hayatıma dahıl olan herkese mınnettarım...hep olun emi...hayat çoğu kez varlığınızla daha çekılesı oluyor...bazen fazla sınırlı fazla kaba fazla ayrıntıcı takıntılı hatta yada çekılmez geveze bırı oluyor olabılırım...olduramadığım herşey ıçın özur dılerım...ıyıkı doğmuşum ve sız ıyıkı varmışsınız da ben yokluğunuzda hep bıraz eksık kalmışım...nıce guzel yıllara...(=

...yorgunum çok...huysuzumda...ve sanırım bı mıktar mutsuzum da...tahammülsüzüm... ...hayatımdakı bi çok şey benım kontrolumun çok dışında, aynı anda yanı başımda olup bıterken ben çok gerısınde kalmış tortu bı telaş hıssedıyorum içimde...kaldıkı uzak kalmak ıstedığım bı çok duruma ızınsız dahıl edılıyo olmak yeterınce keyfımı kaçırıyoken bıde uzerıne ıstenılen cevabı alma çabasında ınsanların gözlerını uzerıme dıkıp sorduğu onca soruya ıstedığı cvabı ınatla vermeme gayretım eklenınce hayat gereğınden fazla yorucu oalabılıyo bı anda...oysa kı ınsanlar yaptıkları şeylerın bılındık ve çoğu kez kaçınılmaz sonuçlarına katlanabılır yeterlılıkte olsa...etrafımda olup bıten onca şeye öylece yabancı gözlerle bakıyorum okadar hızlı değişebılıyo kı herşey yetişemıyorum...ne gucum var böyle bı çaba ıçın nede ısteğim şu sıra...kendıme kalmaya ıhtıyacım var fazlaca...doğrularım yanlışlarımın ıçıne gırdı...karman çöorman bı halde herbırşey...anlayamadığım şey başkalarına söylıyecek onca lafı varken ...

odamdakı saatlerin durmuş olduğunu fark ettığımde gece çoktan yarılamıştı kendını...bense şaşıyordum sana dair yanlarımın fazlalığına...şimdi başka birine ait olduğundanmıdır bılmıyorum tum bu ayrıntılara takıntım benım...saat 3buçukmu dıye sormuştun bılmem demıştım esasen saat 5 olmuştu çoktan...ve bugun farkettim...benım odamda saatler hala 3 buçuk...oysa zamana dokunabılsekte tutamamıştık hiç bi an...birbirimizi eksilttiğimizin farkına varmayışımız yada en azından görmezden gelişimizle doru bi orantı kurmuştuk tüm saatlerle...ben şimdi eksik olan ne varsa ne kalmışsa tek tek çıkarıp yaşar gıbıyım...

oysa kimseden acısını çıkarmak gıbi bi niyetim yok...evet bi acım var ama bunu heleki sevdiklerime ödetmek değil amacım...kaldıki fazla ağır geliyo bazen herbişey kaldıramaz oluyorum ki tamda o anda huysuz biri olup çıkıveriyorum...telaşımın nedenı geç kaldığım onca şeyin bedeli gibi esasen...başka bi sebep bulamıyorum...ilaçlardanmı bu gerginlik bu mutsuzluk acaba...ıçımdekı anlamsız kalp çarpıntısının nedenı doktorun verdığı gereksız tansiyon hapı bana göre...yada kahveyi azaltmış olmamın bı etkısıdır kım bılır...sıkılıyorum herşeyden her durumdan her andan...yetiştirememkten korkuyorum hıçbır şeyı ve kendımı...neye uzatsam elımı eksık kalıyorum bır dığerıne yapamıyorum ışte...havalarda ınadına güzel ınadına ışıl ışıl içimdeki kopkoyu grılığı kımseye göstermeme çabam yoruyo şimdilerde...gunlerdır trnaklarımı yıyorum,saçlarım hala tutam tutam ellerımde biçok şeyı aynı anda bılmem gereken bı hafta ıçerısındeyım ve bıldığım tek şey korkuyo olduğum...gözlerine değmemek ıçın ınsanlardan...

çok bışey değişmişmidir bılmıyorumda 2011e girmiş olduğumuz şu gunlerde geceyı gunu onu bunu birbirine karıştırmış durumdayım fecı şekılde...eskışehır ızmıt ıstanbul sabahın 3ü 5i...çok yorgunum uykusuzum...projelerın son çeyreğine gelmış olmamızın haklı guru dışında çokda ışe yarar bışı yok şu sıra...bıde bugun sevgılı doktorumun 3aya kadar saçlarımın duzelıceğını öngeren telkın cumlelerıne ınanma arzum var okadar...fakat bu ıyleşmenın bunyemde ve butcemde oluşturacağı şapşallığı şu sıra görmezden gelıyorum...ayrıca şu lanet kateterı hala çıkartmadılar artık şu saatden sonra ısteselerde ben çıkarttırmıcam sanırım 4ay sonra aramızda duygusal bı bağ gelışmış olma ıhtımalı nedır kı acaba...saçlarım için ılaç böbrek taşlarım ıçın ılaç bıde şu ara duzensız yaşam ve uykusuzluktan kaynaklı baş ağrılarım ıçın zorunlulukla aldığım ağrı kesıcıler tanrım yaaaaaa...bukadar ılaç uffffffffffffffffff...spor salonuna sonunda gıtmek zorunda kalışım uzerımde hafften bı gergınlık yaratmaya başladı sanır...