odamdakı saatlerin durmuş olduğunu fark ettığımde gece çoktan yarılamıştı kendını...bense şaşıyordum sana dair yanlarımın fazlalığına...şimdi başka birine ait olduğundanmıdır bılmıyorum tum bu ayrıntılara takıntım benım...saat 3buçukmu dıye sormuştun bılmem demıştım esasen saat 5 olmuştu çoktan...ve bugun farkettim...benım odamda saatler hala 3 buçuk...oysa zamana dokunabılsekte tutamamıştık hiç bi an...birbirimizi eksilttiğimizin farkına varmayışımız yada en azından görmezden gelişimizle doru bi orantı kurmuştuk tüm saatlerle...ben şimdi eksik olan ne varsa ne kalmışsa tek tek çıkarıp yaşar gıbıyım...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar