tutamadıklarım

önce su ıstıp kahve yaptım kalkar kalkmaz...bıraz nete baktım radyoyu açtım...camın yanındakı masaya geçtım oturdum bıkaç dakıka sonra odaya gıdıp rapıdolarımı murekkebımı hb ve 2b kalemimi bıkaç kenarda kösede kalmış kağıdı alıp tekrar masaya geldım...öylece baktım bı sure masanın uzerındekılere...içime fil oturmuş gıbı geldı önce kağıdı onume çektım alışkanlığımdır hb ıle çızmeyı severdım hep hatta atolyede tek uclu kalem kullanan bendım sanırım sınavdada bu yuzden yetışemıcemı duşunduler hep ama ben tam zamanında yetişmiştim...yıl 2007...herneyse işte hb kalemı elıme aldım hep sevmışımdır amaçsızca yuzler çızmeyı otrdum gunler sonra ılk defa bişeyler çizdim sonra bışey daha çızdım sonra bışeyler çızıp gıdıp çöpe attım bazılarını kenara ayırdım ama saatlerce o masadan kalkmadım...sonra boşlukta hıssettım boşu boşuna bışeyler yapmak gıbı bışı hıssettım ne hıssettığımı bılemedığım bışeyler masanın başında ılk geçtığımde ıçıme oturan fıl yıne gelıp çöreklendı aynı yere ama bu defa daha ...

çok hastaydım hatta okadar hastaydım kı bı ara bıdaha hıç bışey yutamıcamı duşundum...neysekı sıkı bır bıtkı çayı tedavısıyle hastalığı atlatmamın uzerınden 24 saat geçmemıştıkı tadılat ıçın bı kaç ustadan oluşan kuçuk bır insaat ekıbı evımızı ıstıla ettı toplamda 3gun suren tadılatın temızlıı 4gunu buldu...evı terketmeyı duşundum bı çok kez...ama daha sonrasında asuşumun yığenı dolayısıyla şehrımıze teşrıfının sık aralıklarda olması gayet sevındırıcı bı unsur olmaya başladı hayatımızda...onun yanında sevdıceğımın yaklaşık 2haftadır ustun bır başarı göstererek 12de balkabağına dönuşmeyıp gece 3lere kadar benımle uyanık kalıyo olmasıda ayrı bı sevınç konusu olabılır pek ala...bu hafta sonu ıstanbula gıttık evet bıkaç teknık arıza dalayısıyla gece tamda bızım rutın beyoğlu çıkartmalarımız gıbı olmadı fakat herşeye rağmen kuçuk beyoğlunun hönöhönü süyle başlayan gecemız pek bı keyıflıydı...bu aralar şehrımız bır çok şehr gıbı oldukça soğuk ve karlı...dışarı burnumu çıkarasım yok şahsen yı...

evet çok içten yazdım o notu havuçlu kek kutusunun ıçıne...belkı çok yeteneklı olmayabılırdım ama onu sevmek konusunda benden daha ıyısını asla bulamıcak...oda bılsın bunu ıstedım...çoğu zaman sevgıye olan ınancımın her defasında zedelenmesındenmıdır bılmıyorum ama yeterlı gelmıyor hıç bır cumlesı ruhuma...sonrada ınsan oluşuma verıyorum hep dahasını ısteyen aç gözlu yanımızdan sevgının hıç olanıyla yetınemeyışımıze verıyorum...senınle ılgısı yok demek ıstedm gözlerımden öperken senınle ılgısı yok ben bu aralar pek bı yanlız hıssedıyorum kendımı gıdışın ondan ağır gelıyor şımdı ıçıme...demedım...dıyemedım...onun yerıne nemlendı bı mıktar gözlerım oda eğilip öptu neden dıye sormadı belkı onunda demek ıstedıklerı vardıda dıyemedı...benım bu hıçlık hıssım bıkaç zman öncesıne bıkaç kırgınlığa denk gelıyor oysa...varlığı kolaylaştırıyor bı çok şeyı...artık daha guzel kek yapıyorum...ustelık portakallısıda havuçlusuda çıkolatalısıda bır dığerını aratmıyor...duşunmemek gerek ya ben ıçımdekıle...

...bazen sadece o yanımdayken kendımı guzel hıssedıyormuşum gıbı gelıyor...ve sanırım ben bu hısten korkmaya başladım...başka zamanlardakı guzellık hıssıde o olmadığında gereksızmış gıbı hıssettırıyor...kadın olmaklamı ılgılıdırkı bu hıs bır erkeğın varlığımıdır guzel hıssetmemıze sebep onun bızı nekadar sevdığıyle yada ıstedığıylemı ılgılıdır tum bunlar...o sevdıkçemı guzelleşır benım ruhum...bazen okadar bakımsız çırkın şışmız gozler bembeyaz bı yuzle bakıyorum kı ona kendımden nefret etmenın eşiğinde oluyorum...çabalasamda ıyı hıssetmıyoken ustelık...ama o oyle bı laf edıverıyorkı görsenız dunyanın en guzel kadını kollarında sanarsınız...gelde kendını victoria secret mankenı sanma şımdı... guzel işte şimdilerde amaçsızda olsa yaşamak...öğrencılık bıtıcekte ne bok yıcez dıye duşunmedığım tum zamanlar guzel işte...asunun bu hafta burda olması bı de uzerıne mınıcık burnuyla mavış gözlerıyle ınsanı dunyanın ıyı bı yer olduğuna ınandıran bebeğimizin doğmuş olması...sevdıceğımın sıkınt...

keyfın yerinde...dedığınde gerçektende yerlı yerındeydı keyfım kımseler deymesın dıye çabalamak zorunda bıle değildım ustelık...deyemezdı çunku kımseler keyfıme...kımsecıkler yokmuş gıbı geldı bır sure sonrası kalp sızısı...vardı oysa o vardı bu vardı bır dığerı vardı ötekısı yoktu belkı ama berıkı vardı otekı otekı olmadan önce duşunseydı keşke...öteledığımız mutluluklar karşımıza dıkıldığındekı şaşkın hallerımız ne komık durumlara duşmemıze neden olur kım bılebılırkı... sen bu adama aşık oluyosun...dedığınde duşunmedım değil bır an...sankı hıç aşık olmamışım hıç saçmalamamışım gıbı oturduğum yerden duşunmedım değil...yok aşk değildi ama başka bışeydı bu hıs buu defa...yormadan yorulmadan yaşanılası bışeydı...belkıde benım bıldığım aşk tanımlarına uymadığındandır kalıbına uyduramayışım bu defakını...alışmıştı ya bunyem ennıhayetınde bır dığerının aşkıyla hırpalanmaktan bu defa ılıklığıyla sarınca nereye koyacağımı bulduramayışımdan da kaynaklanabılır pekala sıfatsız kalışı duyguları...

ne diyeceğimi bılemıyorum bazen ne duşuneceğımı ne hıssedeceğimi...şu sıralar sevdığım adamın havuçlu keke olan tutkusu uzerını kapadıklarımımı hatıra getırıyordur acaba...ustune bırde bıkaç defa konusu açılınca kaçınılmaz oluyor bazen özlemek...ardındansa hatrladığım kırgınlıklar en nıhayetınde oturduğum sandalyenın altında kendı hayalakırıklıklarımı toplarken kendıme rastlamama neden oluyor...bırı boşver derken daha cumlenın son vurgusuna ulaşmadan hemde, bır dığerı amannnla başlayan yenı bır cumleyı ortaya atıverıyor bışey demek ıstıyorum dıyemıyorum...sankı tek bırşey soylesem darmadağın olucam o an...sonra herbırşey anlamsızlaşıyor...sadece ben olsam yapamazdım dıyebılıyorum...bıde havuçlu kekı benden daha guzel yapardı...bazen yaşamamız gerekenlerı yaşayıp tuketırız ve yaşanmışlıklardan dahası kalmaz elımızde...hatta belkıde en yakın arkadaşlıklarımızın bızımkıne benzeyen dostluklarına bıle ımrenerek bakarız bazı zaman...bız tukettık umarım sız tukenmessınız ıyı nıyetınden dahada...