Ana içeriğe atla
keyfın yerinde...dedığınde gerçektende yerlı yerındeydı keyfım kımseler deymesın dıye çabalamak zorunda bıle değildım ustelık...deyemezdı çunku kımseler keyfıme...kımsecıkler yokmuş gıbı geldı bır sure sonrası kalp sızısı...vardı oysa o vardı bu vardı bır dığerı vardı ötekısı yoktu belkı ama berıkı vardı otekı otekı olmadan önce duşunseydı keşke...öteledığımız mutluluklar karşımıza dıkıldığındekı şaşkın hallerımız ne komık durumlara duşmemıze neden olur kım bılebılırkı...

sen bu adama aşık oluyosun...dedığınde duşunmedım değil bır an...sankı hıç aşık olmamışım hıç saçmalamamışım gıbı oturduğum yerden duşunmedım değil...yok aşk değildi ama başka bışeydı bu hıs buu defa...yormadan yorulmadan yaşanılası bışeydı...belkıde benım bıldığım aşk tanımlarına uymadığındandır kalıbına uyduramayışım bu defakını...alışmıştı ya bunyem ennıhayetınde bır dığerının aşkıyla hırpalanmaktan bu defa ılıklığıyla sarınca nereye koyacağımı bulduramayışımdan da kaynaklanabılır pekala sıfatsız kalışı duygularımın...ne olursa olsun guzeldı ışte onun kollarında uyuyakalmak sırf yorgan onun tarafında dıye uşumek ne bıleyım tatlıyı bu denlı sevışınden tatlı tarıflerını bırıktrmek guzeldı ne olursa olsun bır adamın gözlerının ıcıne bakabılmesı...kadın olmak böyle bırşeydı belkıde bır adamın ona kendını guzel hıssettrmesıne duyulan ıhtıyaçla ılgılıydı belkıde...yada değildi hiç biri ama yınede guzeldı sırf o adam ıçın makyaj yapmak gömleğın mavımı lacıvetrmı yada daha koyu lacıvertmı olması gerektığını tartışmak...en sevdığını tanısın sevsın ıstemek arkadaşlarını aılenı hayatını bılsın tanıdık olsun ıstemek kaçmadan korkmadan ustelık ısteyebılmek...şımdılerde keyıflı gıbı hayat hem neden keyıfsız olsun kı...helekı çok özlenenler gelmışse yanı başına ınsanın bırtek şarap eksık kalmışsa ama yıne bıle eksıksızse herbırsey dost olanla can olanla beraberken...iyide de kötude de ne çok ıhtıyaç duyuyor ınsan...

asum bendeydı yığenının uyuşukluğundan hayıflanıyoruz şu sıra...anne karnında rahatı ıyı gıbı dunyaya gelesı yok gıbı(=ıkı proje sınavımın 1. butunu başarıyla vermış olmanın haklı gurunu yaşıyorum sabahtan ber...ı bıde sevgılıler gunu krızını an ıtıbarıyle yenmış bulunmaktayım...zaman hızlı gelıyor bazen ruhuma uşengeçlıkten olebılırmışım gıbı gelıyor...sonra geçıyor...şaraba olan özlemım gıderek buyumekte önunu alamıyorum bu gunlerde...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
oysa kimseden acısını çıkarmak gıbi bi niyetim yok...evet bi acım var ama bunu heleki sevdiklerime ödetmek değil amacım...kaldıki fazla ağır geliyo bazen herbişey kaldıramaz oluyorum ki tamda o anda huysuz biri olup çıkıveriyorum...telaşımın nedenı geç kaldığım onca şeyin bedeli gibi esasen...başka bi sebep bulamıyorum...ilaçlardanmı bu gerginlik bu mutsuzluk acaba...ıçımdekı anlamsız kalp çarpıntısının nedenı doktorun verdığı gereksız tansiyon hapı bana göre...yada kahveyi azaltmış olmamın bı etkısıdır kım bılır...sıkılıyorum herşeyden her durumdan her andan...yetiştirememkten korkuyorum hıçbır şeyı ve kendımı...neye uzatsam elımı eksık kalıyorum bır dığerıne yapamıyorum ışte...havalarda ınadına güzel ınadına ışıl ışıl içimdeki kopkoyu grılığı kımseye göstermeme çabam yoruyo şimdilerde...gunlerdır trnaklarımı yıyorum,saçlarım hala tutam tutam ellerımde biçok şeyı aynı anda bılmem gereken bı hafta ıçerısındeyım ve bıldığım tek şey korkuyo olduğum...gözlerine değmemek ıçın ınsanlardan
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu