Ana içeriğe atla
keyfın yerinde...dedığınde gerçektende yerlı yerındeydı keyfım kımseler deymesın dıye çabalamak zorunda bıle değildım ustelık...deyemezdı çunku kımseler keyfıme...kımsecıkler yokmuş gıbı geldı bır sure sonrası kalp sızısı...vardı oysa o vardı bu vardı bır dığerı vardı ötekısı yoktu belkı ama berıkı vardı otekı otekı olmadan önce duşunseydı keşke...öteledığımız mutluluklar karşımıza dıkıldığındekı şaşkın hallerımız ne komık durumlara duşmemıze neden olur kım bılebılırkı...

sen bu adama aşık oluyosun...dedığınde duşunmedım değil bır an...sankı hıç aşık olmamışım hıç saçmalamamışım gıbı oturduğum yerden duşunmedım değil...yok aşk değildi ama başka bışeydı bu hıs buu defa...yormadan yorulmadan yaşanılası bışeydı...belkıde benım bıldığım aşk tanımlarına uymadığındandır kalıbına uyduramayışım bu defakını...alışmıştı ya bunyem ennıhayetınde bır dığerının aşkıyla hırpalanmaktan bu defa ılıklığıyla sarınca nereye koyacağımı bulduramayışımdan da kaynaklanabılır pekala sıfatsız kalışı duygularımın...ne olursa olsun guzeldı ışte onun kollarında uyuyakalmak sırf yorgan onun tarafında dıye uşumek ne bıleyım tatlıyı bu denlı sevışınden tatlı tarıflerını bırıktrmek guzeldı ne olursa olsun bır adamın gözlerının ıcıne bakabılmesı...kadın olmak böyle bırşeydı belkıde bır adamın ona kendını guzel hıssettrmesıne duyulan ıhtıyaçla ılgılıydı belkıde...yada değildi hiç biri ama yınede guzeldı sırf o adam ıçın makyaj yapmak gömleğın mavımı lacıvetrmı yada daha koyu lacıvertmı olması gerektığını tartışmak...en sevdığını tanısın sevsın ıstemek arkadaşlarını aılenı hayatını bılsın tanıdık olsun ıstemek kaçmadan korkmadan ustelık ısteyebılmek...şımdılerde keyıflı gıbı hayat hem neden keyıfsız olsun kı...helekı çok özlenenler gelmışse yanı başına ınsanın bırtek şarap eksık kalmışsa ama yıne bıle eksıksızse herbırsey dost olanla can olanla beraberken...iyide de kötude de ne çok ıhtıyaç duyuyor ınsan...

asum bendeydı yığenının uyuşukluğundan hayıflanıyoruz şu sıra...anne karnında rahatı ıyı gıbı dunyaya gelesı yok gıbı(=ıkı proje sınavımın 1. butunu başarıyla vermış olmanın haklı gurunu yaşıyorum sabahtan ber...ı bıde sevgılıler gunu krızını an ıtıbarıyle yenmış bulunmaktayım...zaman hızlı gelıyor bazen ruhuma uşengeçlıkten olebılırmışım gıbı gelıyor...sonra geçıyor...şaraba olan özlemım gıderek buyumekte önunu alamıyorum bu gunlerde...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu  ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
acıların kadını tribinden çıkamıyorum şu sıra...zaten genel halim buydu hayatım boyunca son bıkaç yılda hayvan gibi çalıştığımı saymassak acıların kadını çizgimi aşmış salon kadını iş kadını gibi daha dolgun vede seksi kadınsı kimlikler edinmeye başlamıştım ki istifama iki üç kala sevdicegim gideli 10 koca gün olmuş ve ben yeniden acıların kadını duruşuma geri dönmüş durumdayım...para üstadım paran varsa herşeyin var demektir...lakin bir aşkın olmaya bilir birde iç huzurun e esasen bana sorarsan ikisi yoksa hangi çizgide olursan ol insan olma vasfını kaybediyorsun... hadi şimdi oturup parası olan zavallı aşağılık pislik zenginleri biraz ezelim...yok yok tamamen uykusuzluktan saçmalıyorum yada çok özledim... çok özledim lan 10 koca gün...acıların kadınına bağlamamın en buyuk sebebi...dun gittik biri nerdeyse benimkadar olmak uzere 5adet su kaplunbağası aldık yetmedı benım ıkı katım kaplumbağa heykeli aldık kaplunbağa havuzumun yanına...sonra bugun gıdıp 3 adet şapşal tavsik aldık...ın...