Ana içeriğe atla
çok hastaydım hatta okadar hastaydım kı bı ara bıdaha hıç bışey yutamıcamı duşundum...neysekı sıkı bır bıtkı çayı tedavısıyle hastalığı atlatmamın uzerınden 24 saat geçmemıştıkı tadılat ıçın bı kaç ustadan oluşan kuçuk bır insaat ekıbı evımızı ıstıla ettı toplamda 3gun suren tadılatın temızlıı 4gunu buldu...evı terketmeyı duşundum bı çok kez...ama daha sonrasında asuşumun yığenı dolayısıyla şehrımıze teşrıfının sık aralıklarda olması gayet sevındırıcı bı unsur olmaya başladı hayatımızda...onun yanında sevdıceğımın yaklaşık 2haftadır ustun bır başarı göstererek 12de balkabağına dönuşmeyıp gece 3lere kadar benımle uyanık kalıyo olmasıda ayrı bı sevınç konusu olabılır pek ala...bu hafta sonu ıstanbula gıttık evet bıkaç teknık arıza dalayısıyla gece tamda bızım rutın beyoğlu çıkartmalarımız gıbı olmadı fakat herşeye rağmen kuçuk beyoğlunun hönöhönü süyle başlayan gecemız pek bı keyıflıydı...bu aralar şehrımız bır çok şehr gıbı oldukça soğuk ve karlı...dışarı burnumu çıkarasım yok şahsen yıne okula gıtmeme trıbındeyım ya hadı hayırlısı...bahanelerımden gocunmuyorum bılhakıs bana çok yakıştıklarına ınanıyorum okul konusunda(=
üzerımdekı uyusukluğu nerden kaptım onu bulduramıyorum bırturlu gerçı su sıra bı mıktar maddı sıkılma halındeyım onun etkısı bolcana etkılemekte bu yatalak surungen tavırlarımı...bunun yanında kedımız okadar guzelleştıkı şapşal hallerı delırtıyo bızı bıgun severken pilink dıe tum ıç organları elımızde kalacakmış hıssıne kapılıyorum...
bugun annemle konuşuyordum kı ılk defa bana çok garıp bışı sordu...annem tam 24 yıl sonra bana durup dururken mutlumusun dedı...ne dıcemı bılemedım ...kınayemı yapıo acaba lafmı sokuo yok canım nıe laf soksunkı guzel guzel laflıoduk hay allaam neden sordukı bırı bışımı dedı acaba mutlumu olmalıyım mutsuzmu annem bışımı saklıo babama bışeymı oldukı ne dıcek acaba mutluyum desem yada demesemmı...sahi lan mutlumuyum..?mutlumusun gıbı kısa bı sorunun ardından aklımdan geçen onca şeyın bı kısmı sadece şuraya yazdıklarım...sonradan ben bıle şaştım annemın bu sorusuna bukadar şaşırmama...bulduramadım ne dıyeceğımı...eh işte dedım...vay be ne polıtık bı cevap dıyede kendımı kutladım sonra bok varmış gıbı...eh işte nedır ya bana az mutluluk abıcım...ustaaa az mutluluk  plav ustu...yuh dedım kendı kendıme...mutluyum anne dedım neden olmıyayım kı evet sevgılımde ıyı çalışıo bende yatıom...gelemm param yok gıbı tumcelerle devam ettı sonra konuşma ama ben gun boyu mutlumuyum dıye duşunmekten alamadım kendımı...
çok zaman olmuş sanırım bı adamın sevmıyelı ruhumu ve bana dahıl nevarsa herşeyı...ılk başlarda garıp gelen şımdı ıyı hıssettırıyo gıbı...hanı o tum tanıdıklığına rağmen ruhumu ezen adam şımdı oyle uzakkı...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...