sandığım kadar kolay gitmeyecek bu koku sanırım sanmıyorum biliorum geçmicek geçmio günlerdir...yüzüne bakmamak için içimdeki deve kılıçlar çekiorum... gözlerini görürde herşey daha dayanılmaz olur die korkuyorum...seninde korkuların varmıdır acaba...süperkahraman kostümlerinn 1numara büyük geldiği sevgilim geçmişte kalan şimdiki zamana eğreti duran karşımda yabancı içimde benim olan gerçekte ne olduğunu kimsenn bilmediği hayatımın 3. çoğul kişisi...kimin yokki dimi korkuları...benmkiler hep sen oldun bu aralar sana dair bişeyler hatırlatan herşey ve bu şehrin sana çıkan yolları bide bu koku tenimdeki neyaptıysam birtürlü gitmeyen...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar