sandığım kadar kolay gitmeyecek bu koku sanırım sanmıyorum biliorum geçmicek geçmio günlerdir...yüzüne bakmamak için içimdeki deve kılıçlar çekiorum... gözlerini görürde herşey daha dayanılmaz olur die korkuyorum...seninde korkuların varmıdır acaba...süperkahraman kostümlerinn 1numara büyük geldiği sevgilim geçmişte kalan şimdiki zamana eğreti duran karşımda yabancı içimde benim olan gerçekte ne olduğunu kimsenn bilmediği hayatımın 3. çoğul kişisi...kimin yokki dimi korkuları...benmkiler hep sen oldun bu aralar sana dair bişeyler hatırlatan herşey ve bu şehrin sana çıkan yolları bide bu koku tenimdeki neyaptıysam birtürlü gitmeyen...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar