sandığım kadar kolay gitmeyecek bu koku sanırım sanmıyorum biliorum geçmicek geçmio günlerdir...yüzüne bakmamak için içimdeki deve kılıçlar çekiorum... gözlerini görürde herşey daha dayanılmaz olur die korkuyorum...seninde korkuların varmıdır acaba...süperkahraman kostümlerinn 1numara büyük geldiği sevgilim geçmişte kalan şimdiki zamana eğreti duran karşımda yabancı içimde benim olan gerçekte ne olduğunu kimsenn bilmediği hayatımın 3. çoğul kişisi...kimin yokki dimi korkuları...benmkiler hep sen oldun bu aralar sana dair bişeyler hatırlatan herşey ve bu şehrin sana çıkan yolları bide bu koku tenimdeki neyaptıysam birtürlü gitmeyen...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar