tüm renki balıkların pulları dökülmüş...kuşları hastalanmış bu şehrin...herşey hastalıklı bi sevgiyle bağulmuş...bi çocuk ağlamış bi kelebek ölmüş dün gece biri intihar etmiş arka mahallede...dizlrim kanamış gene ama içim acımamış bu seferkinde ...yitmiş zaman mutsuz olmuşuz bizler gene zman zaman, zamanla zaman olmayan arasında sıkışıp kalmış ruhlarımız o roman hiç bitmemiş o yere hiç gidilmemeiş o söz hiç söleneememiş zaten hayatlarımız hep biraz eksikmiş...var olmann çabasında ölümlülüğün farkındayken bile ölümsüzlükle ilgili masallar anlatılmış yıllarca aynı cümlelerle...kuramadığımız hayaller biriktirmişiz gazete kağıtlaraına sarılmışmutluluklarımızın yanındalarmış farkındalıklar yormuşda hiç becerememişiz umursamamayı farketmek zorunda bırakılmışız hayatı...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar