günlerdir uyuyorumda uyanmak istemiorm,okuyorumda hiç bişi hatırlamıorm,kurtulmak için yapışıp kalan bu mutsuzluktan kapıorum gözlerimi açtığımda gün bitmiş oluo bide aklımda o...susadığım geceler gibi sabaha onunla uyansam hiç şikayet etmm belki !bitsin istiorm sadece...bu şehir sıcak şimdilerde tozlu bunaltıcı...özledim demeye utanıyorum dilimi ısırıorum susuyorum bi bu mide bulantısı bide uyuma ihtiyacı bi de bu koku...bitek bu koku kaldı geçsin die beklerken hiç istemiorum yitirmeyi...içimdeki şehirde karnaval zamanıydı oysa sen gittin ışıklar söndü çocuklar hep uyuyo umutsuzluktan içimdeki, şehire kış geldi...özledim demeye dilim varmıyo...benm olmayana el uzatmak gibi şimdilerde sana aşık olmak...öncelerde nekadar keyifliyse şimdilerde utandırıcı incitici sana aşık olmak...geçsin die bekliorm geçmio...söyliyemediğim tüm şeyler gibi anlatamadıklarım gibi,kuramadığım tüm tümceler gibi,dokunamadığım tenn gibi uzak sana dair zamanlar...unutmak isterken her anı hatırlamak sarmak sarmalamak kaldırmak sahiplenmek...haklı çıktına öfkelenmek...yanılmadını görüp ezilmek,ve sonunu bile bile kapamak gözlerini tüm kırıcı gerçeklere...uyandığımda yoktun sen oysa içimdeki şehirde daha sabahın körüydü heryer sen kokuyodu...bi gün daha geçti daha nekadar var...bitsin istiorum artık bu sızı...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar