sessizliğin kanatır kulaklarımı tek kelime etmeden gittinde hiç düşünmedin içimde yıkılan şehri...renkli kelebekler toplamıştım sana hemde geceydi içimdeki şehirde vakit...hiç kelebek topladınmı çocukken sen...nasıl tutacağını bilmezsen paramparça dağılır kanatları avucunda...rengarenk tozlar yapışır ellerine...yeniden tırtıl olur gözünn önnde fazlada yaşamaz zaten ölür en nihayetinde...çocuk kalbin ezilir...kelebekler yok bu şehirdeşimdi herşey yok olmuş gibi zaten şimdilerde...renkli yamalar diktim beceriksizce tüm parçalanmış aşklarıma o adam giderde kokusu kalır bitek geriye...çıldırtır çileden çıkarır sinirini bozar incitirde insanı birtürlü geçmez...boncuklar taktım saçlarıa onlar bile öğle eğreti durduki bu hyalime içim acıdı...zaten acır benm içim hep...ağlayan çocuğa,giden otobüse,özlenn dosta,terkeden sevgiliye...sözcükler topluyorum,mutsuzluklar biriktiriorum,mutlu zamanlardan konserveler yapıorm,tırnakjlarımı yiyorum,saçlarımı topluyorum inadına,sokaklara giriorum hep aynı yere çıkan,insanları izliorum...telaşlı,mutsuz,donuk,mutsuz gülen yavaş asalak salak güçlü ama bıkkın aşık yorgun aldatılmış aldanmış...arada kusasım gelio bu şehrin en yükek yerinden aşaya..tüm içimde kalanları hiç görmediin mutsuzluklarımı bana bıraktıklarını yediğim şekerlemeleri duyduğum yalanları...içimdeki seni kusasım gelio...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar