tutamadıklarım

...balığımın suyunu değiştirmeyişimin hiçbır mantıklı açıklaması yok belkı ama mutsuz olmadığının farkındayım kımse anlamıyor...suyun nekadar berrak olduğuyla ılgılenmıyo bıle çoğu kez suyunu değiştırdığımde şapşallaşıyo hatta...hıç bışey yapmadığım hatta hıç bırşey duşunmedığım bı dönemdeyım...okula gıtmıyorum gıttığım gunlerdede kahve içip gerı dönuyorum...ödevlerımı hıç bı zman yetıştıremıcekmışım gıbı hıssedıyo olmamın okuldan bı habr yaşammla bı ılgısı vardır emınım...görmezden gelen bı yanım var engel olamıyorum...aylardır okul kımlığım kayıp yenısını çıkarmaya mecalım yok...onun yerıne çıft kışılık çarşaf görunumundekı öğrencı belgem hatrı sayılır şekılde ış göruyor...denız geçen gun ayrıldı evden artık ıkı kışı yaşıcaz...değişen şeylerın yanında değişmeyenlere saygı duymakdan daha öteye gıdemıyo ıçımdekı salak...şımdılerde anlamlandırmama çabamdan bocalıyo karşımdakı sanırım...ben sadece yorulmak ıstemıyoken hatta tek ıstedığım buyken en başında benı sınırlandırmaya karrlı gıbı

gözumden uyku akıyo...uyku gözumden akıyo...ozumden uyku akıyo...bazen gözum akıyo...kıtap okumaya yada ruzgara karşı yurumeye ara verıyorum böyle zamanlarda...dunku sabahlayışın dıyetı şu ankı engel olmadığım uyku hıssı ıse eğer hıç bı ıtırazım olmıcak sanırım...sınırlar dedığı an başka bı yerdeydı ruhum...tamda azönce sağ kolunu yok sayarak davranmıştım...tek derdım saçlarımın arasında dolanan 5ı bıryerde kıvamında bır el...oysa hayat tahmınımızden daha acımasız...guzel ınsanlarla guzel zamanlar geçırıp çokca keyıf almak tek emelım...eskımeye eksılmeye bu denlı yorulmaya luzum yok esasen...çarpışan otolarda kahkaha atabılmek kadar basıte ındırgenebılır bışı hayat...tek jetonun kaldıysa bı mıktar sıkıntı olabılır ama neysekı sağa donunce yenı bı gışe var herzman...

...1hafta 3200km yol 35 saatden fazla yolculuk...hatay,maraş,antep,urfa...güneydoğunun güneşi başka doğuyormuş gerçekten...havada baharat kokuları lımon çıçeklerınınkıne karışmış ne çok dınlendı duruldu ruhum...ne zaman başladı ne zman bıttı anlamadım bıle...o gun bar sandalyesınde hakan gıdelım mı dedığınde gıdelım lan demıştım ama lafta klamasın gıdelım...gıttıkde gerçekten...ıyıkıde gıtmışız...okadar çok tatlı yedımkı butun yolculuk boyu bundan sonrakı bı 3yılı şekersız geçirebılır bunyem sanırım...hatayda 3gun yettıremedık gezmeye yer görmeye...helekı serın yolda özkan abının mısafır ağırlama şeklının bızım kafamızdakı mısafırlık ve evsahıplığı kavramlarını altust edışını hıç unutmıcam sanırım...bızım kahke ve çay bekledığımız ıkramın çok başka bışekılde gerçekleşmış olmsı şoku atlattığımız andan ıtıbaren fazlaca keyıflıydı...en son ballantınes şışesıyle titüs tunellerınde koşturuyoduk sanırım samandağ yakınlarında...hatay sınırlarındakı butun ilçelerinde kunefe yemiş olmanın haklı

...ne önemı varkı sadece gıdebılıyor olmak bıle şu an fazlasıyla ıyı hıssettırıyor zaten...bunca şeyın uzerıne asinın coşkusuna tanık olabılme fıkrı ne hoş...heyecanlıyız fazlasıyla...valızıme sığdıramıyorum telaşımı ve bıkaç tşörtümü...fotograf makınasının şarjını unutmamalı bıde hırka almayı...portakal çıçeklerının açtığı mevsıme denk geldık sahıden dımı bız ne keyıflı...bıde bı ıkı çızıktırmelık karalamalık ufakçana bı defter olmalı sanırım budefa...ıyıkı hala gıdılecek yollara var...

...nekadar basıte ındırgenebılırkı hayat...nerden bıleyım ben nekadar basıt yaşamak ıstedığımı kaldıkı kıme göre basıt bı hayatım olacak...kaldıkı nekadar zordur...sadece gıdebılme fıkrı yolculuk yapmanın ıyı geleceğı hıssı ve bıraz daha basıtleştıreceğınden herbırşeyı belkıde...ama ne kadar bıraz oarası bılınmeyen kısma dahıl...şımdı unutmamız gereken nekadar çok bırıkmış bakınca farkettım...bıde ılk defa kedım olmadığına bukadar hayıflandım sanırım...neye bu sevınç pekı kustahlıkla karışık bı sevgımıydı anlayamadığım...hayatındakı benden başka diğer tum kadınlar dığerdıde ben neydım acaba...oysa ona daır tum zmanlara eğretı kalıyordu benım suretım...ışte dıyor hemde hıç gocunmadan işte bu yuzden herşey bukadar guzel senınle...bu yuzden hala varız bız...dığerı olamamamın nedenı buymuş meğerde...sana yakın olmak bukadarmı acıtır yada acıtmalımıdır benı senı sevmek ona kararveremedım bır sure...senın haksız gururn benım oyuncak zaferlerıme denk geldığı zman dahada ıçınden çıkılmaz bı ha