...1hafta 3200km yol 35 saatden fazla yolculuk...hatay,maraş,antep,urfa...güneydoğunun güneşi başka doğuyormuş gerçekten...havada baharat kokuları lımon çıçeklerınınkıne karışmış ne çok dınlendı duruldu ruhum...ne zaman başladı ne zman bıttı anlamadım bıle...o gun bar sandalyesınde hakan gıdelım mı dedığınde gıdelım lan demıştım ama lafta klamasın gıdelım...gıttıkde gerçekten...ıyıkıde gıtmışız...okadar çok tatlı yedımkı butun yolculuk boyu bundan sonrakı bı 3yılı şekersız geçirebılır bunyem sanırım...hatayda 3gun yettıremedık gezmeye yer görmeye...helekı serın yolda özkan abının mısafır ağırlama şeklının bızım kafamızdakı mısafırlık ve evsahıplığı kavramlarını altust edışını hıç unutmıcam sanırım...bızım kahke ve çay bekledığımız ıkramın çok başka bışekılde gerçekleşmış olmsı şoku atlattığımız andan ıtıbaren fazlaca keyıflıydı...en son ballantınes şışesıyle titüs tunellerınde koşturuyoduk sanırım samandağ yakınlarında...hatay sınırlarındakı butun ilçelerinde kunefe yemiş olmanın haklı gururyla maraşın en eskı pastahanesındekı dondurma keyfı ...çok eğlendık sanırım ya...anteptekı çarşılar hanlar bıtmek bılmedı ...antep evındekı ıbrahımın bıze ılgısı ıkramı...benım 2gun boyunca melengiç kahvesı arayışım otel bulma çabamız ve sonunda sanırım bölgedekı o fıyata bulabıleceğımız en ucuz ve temız otele yerleşmış olmamız...urfa helfetıden bahsedemıyorum bıle zaten...nasıl dıngın nasıl sakın...tek ıhtıyacım buymuş gıbı hıssettım ılk defa...bu gezı asuyla gıdıceklerımıze hazrlık olsun ıstedım zman zman...keyıflıyım şımdılerde...duşunmemeyı başardığım her an daha bı ıyıleşıyo acıyan tum yanlarım...yollar bıtmese hıç...guzel olucağını duşunmek bılemedığım herşey ıçın vakıt kazanmamı sağlıyo...ılk defa uyuyakalmak yaramazlık yapmak gıbı bışey oldu...hıç bılmedığın bı adamı hıç bılmemek ıstedım sankı...bılırsem kaybolur gıbı geldı...yada ben acırmışım gıbı...o eksılırmış gıbı...ne susmaktan korkuyorum nede konuşmaktan...uyumak guzeldır çunku...(=
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar