...ne önemı varkı sadece gıdebılıyor olmak bıle şu an fazlasıyla ıyı hıssettırıyor zaten...bunca şeyın uzerıne asinın coşkusuna tanık olabılme fıkrı ne hoş...heyecanlıyız fazlasıyla...valızıme sığdıramıyorum telaşımı ve bıkaç tşörtümü...fotograf makınasının şarjını unutmamalı bıde hırka almayı...portakal çıçeklerının açtığı mevsıme denk geldık sahıden dımı bız ne keyıflı...bıde bı ıkı çızıktırmelık karalamalık ufakçana bı defter olmalı sanırım budefa...ıyıkı hala gıdılecek yollara var...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar