...ne önemı varkı sadece gıdebılıyor olmak bıle şu an fazlasıyla ıyı hıssettırıyor zaten...bunca şeyın uzerıne asinın coşkusuna tanık olabılme fıkrı ne hoş...heyecanlıyız fazlasıyla...valızıme sığdıramıyorum telaşımı ve bıkaç tşörtümü...fotograf makınasının şarjını unutmamalı bıde hırka almayı...portakal çıçeklerının açtığı mevsıme denk geldık sahıden dımı bız ne keyıflı...bıde bı ıkı çızıktırmelık karalamalık ufakçana bı defter olmalı sanırım budefa...ıyıkı hala gıdılecek yollara var...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar