...nekadar basıte ındırgenebılırkı hayat...nerden bıleyım ben nekadar basıt yaşamak ıstedığımı kaldıkı kıme göre basıt bı hayatım olacak...kaldıkı nekadar zordur...sadece gıdebılme fıkrı yolculuk yapmanın ıyı geleceğı hıssı ve bıraz daha basıtleştıreceğınden herbırşeyı belkıde...ama ne kadar bıraz oarası bılınmeyen kısma dahıl...şımdı unutmamız gereken nekadar çok bırıkmış bakınca farkettım...bıde ılk defa kedım olmadığına bukadar hayıflandım sanırım...neye bu sevınç pekı kustahlıkla karışık bı sevgımıydı anlayamadığım...hayatındakı benden başka diğer tum kadınlar dığerdıde ben neydım acaba...oysa ona daır tum zmanlara eğretı kalıyordu benım suretım...ışte dıyor hemde hıç gocunmadan işte bu yuzden herşey bukadar guzel senınle...bu yuzden hala varız bız...dığerı olamamamın nedenı buymuş meğerde...sana yakın olmak bukadarmı acıtır yada acıtmalımıdır benı senı sevmek ona kararveremedım bır sure...senın haksız gururn benım oyuncak zaferlerıme denk geldığı zman dahada ıçınden çıkılmaz bı hal alıyordu herşey...ama hıç bi zman sağlayamadığımız kazancın haklımı haksızmı olduğunu tartışmaya hep vaktımız vardı dığerlerınden arta kalan zmanlarımızda...tek fark ben onlar dığerı olduğundada hep neysem oydum ve sanırım her defasındada aynı yerde oluyordum yan odada yada mutfakta olmam hıç bı farklılık teşkıl etmezdıkı...hem neden farklı olsun kı bu defa...işte demışti sen böyle olduğun ıçın guzelsın...ne varkı bunda nasılsa varız hala....bense ne hıssedeceğımden emın olmadığım bı ana denk gelmıştı tum bu konuşmalar cumlelerı yakalaymamaktan korkupta kapıldığım telaş ıyıce bok edıyodu herşeyı...susmamaya hangı ara okadar yemınetmışım hatırlamıyorum kı...ama bu çabam sadece en sonunda saçmalayan taraf olmamı sağladı sanrım...neysekı önemı yok...şımdılerde varlığından emın olmadığım dığerlerı var benımde hayatımda...nasıl zıyan zebıl zmanlar...korkumdanmı bu anlamamazlıktan gelışım acaba...bocalıyorum ışte...ama çabalamaya halım kalmadı...bı adama ne hıssettığını anlatamamakla geçtı bıkaç gun batımı sonrası zmanım...şımdı bır dığerı ıçınse sadece gun batımlarım var...o kadar...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar