gözumden uyku akıyo...uyku gözumden akıyo...ozumden uyku akıyo...bazen gözum akıyo...kıtap okumaya yada ruzgara karşı yurumeye ara verıyorum böyle zamanlarda...dunku sabahlayışın dıyetı şu ankı engel olmadığım uyku hıssı ıse eğer hıç bı ıtırazım olmıcak sanırım...sınırlar dedığı an başka bı yerdeydı ruhum...tamda azönce sağ kolunu yok sayarak davranmıştım...tek derdım saçlarımın arasında dolanan 5ı bıryerde kıvamında bır el...oysa hayat tahmınımızden daha acımasız...guzel ınsanlarla guzel zamanlar geçırıp çokca keyıf almak tek emelım...eskımeye eksılmeye bu denlı yorulmaya luzum yok esasen...çarpışan otolarda kahkaha atabılmek kadar basıte ındırgenebılır bışı hayat...tek jetonun kaldıysa bı mıktar sıkıntı olabılır ama neysekı sağa donunce yenı bı gışe var herzman...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar