tutamadıklarım

hayatın benim olan tarafına geçebilmek için tüm bu çabam...eğer varlığın kanırtacaksa böyle yokluğun umurumun sağ köşesinde kalır...sevgilim unuttuğun yerde derinimi hatırla,hatırla tüm sana dair zamanlarımı...bu sefer acıtmıyo gidişler ruhum fazlaca alışmış olmalı tüm bu yiten gün batımlarına!!!yıldızları saydığın gecelerdeki kadar çocukmu hala ruhun...öyle kırılganmı... parmak uçlarındamı hala tutamadkların...zaman yavaşlarken,gün kızıla dönerken,mavi olmuşken ruhumun rengi,sana dokunmuşken,sende kalmışken son hecem hemde bu denli güzelken ...şaşırmıyorum hiç bi masalın sonuna!!!yarım kalanın sonrası bende arama boşuna...ve ben tüm güzel zamanlrımı sonrakine sakladım...seni kandırdım bu sefer ben mızıkçılık yaptım...ama itiraf et yinede oyun bozan sendin sevgilim...otobüs yolculukları melankolik bi yan katar her defasında ruhuma...nedenini hiç sormadım...falaca hoşuma gittiğinden belkide tüm bu hüzün zamanları kendime kaldığımdan cama yaslanıp uyumanın verdiği huzurdan belkide en uf...

...sadece dokunmaktı istediğim...ruhuna dakunmak ruhun olmak maviye dokunmak sana uzak kalmak tek zaferim...

...kumdan kaleler yapmaktan vazgeçipde ruhumda hissedince sıcaklığını ...tanrının armağanı altın kum taneleri...gözlerimi kapayıp sadece mutlu hissettim kendimi...düşünmeden hemde hiç bişeyi...öncesini sonrasını unutarak...onun gidişine çokda şaşırmamış olduğuma şaşırdığım zamanları sonraya erteleyerek,yarının telaşına kapılmayarak hayata inat,kendime kalarak,her dalgada sahil olarak,mavi olarak derinime kaçarak kendim kalarak...güzel bi tatil kaçamağından sonra kendimizi fazlaca iyi hissettik sanırım kışa biriktrdik bi kaç avuç güneş kaçırdık sakladık maviye dakunduk mavi olduk...çokca güldük...güzel günsonu fotorafları çekip svdiğmiz tüm o güzel şarkılarla keyiflendik...şimdilerde daha bi hazırım kışın grisine içmdeki maviliklere sakladım kendimi ve tüm sevdiklerimi...bikaç gün batımı önce nasılda aşıktım o adama...şimdi düşünüyorumda güzel zamanlar aaşıktım belkide sadece...ve onun yanımda olması güzel kılmıştı bi anlığına tüm zamanlarımı...ve umurumdada değildi beni nekadar sevdiği...

...ve bir günün daha üzerini çizip bir sonrakine geçiyoruz...beklentilerimizi ve iyi dileklerimizi tüm diğer abuk subuk ayrıntılarımızla birlikte camdan atıp sadece nefes alabilme lüksümüzü kullanıyoruz...gölgesi düşerken ruhuma benden önceki herşeyin ben sadece yanımda olduğun zamanlarla ilgilenmekteydim!!!tutamadığım tüm dakikalar içindi tüm bu nefessiz kalışlarım...dudağında unuttuğum mavilikler yüzünden,anlatamadıklarım yüzünden,dokunamadığım zamanlar ve tüm bu evren ıterketme planlarım yüzünden herşey..çok zor...inan çok zor...ve biliyormusun şimdilerde yokluğun umrumda bile değil...biçok şeyin nedenini merak etmekten vazgeçeli çok oldu sanırım...

..ve tutamıyorum zamanı...ne yaparsam yapıyım...uzanıp dokunmaya çabalıyorum yüzündeki yanlızlığa gücüm yetmıyo...öyle sıcak ki hava zaman avuçlarımın arasında eriyo...çıkarıp üzerimdeki tüm kötü zamanları soyunuyorum...dalgaları sayıyorum bir süre parmak uçlarımda çakıltaşlarını hissediyorum...yürüyorum gözlerimi kapayıp açtığımda su belimi geçmiş oluyo son bikez daha nefes alıp kendimi brakıyorum...sonrası soğuk sonrası mavi sonrası en derin yerlerim...ve benim...yeniden doğduğumu hissediyorum ruhuma dokunuyorum aşkı hissediyorum...sonrası hep mavi sonrası en derinim...sonrası hep bir öteki...ufacık bi tebessüme aşık kaçamak bi bakışa hayran...ve tutamıyorum zamanı avuçlarımdan akıyo...ellirine ihtiyacım var...hadi şimdide nefesini tut...bir...iki...üç...sonrası mavi sonrası benım en derinim....

...değilim işte,allahkahretsin ki ben değilim artık...dönmüşüm bin yıl geriye..tırnaklarımı batıra batıra etime kendimi kanatıyorum...oysa kan tutardı benı çocukken...oturamayız o kadar,ayakların üşür senin...sonra benım ruhum dudağının kenarından öpmek ister...karman çorman olur sonra tüm zamanlarımız...bırak ben artık gideyim...aslında haklı,oda,hepsi haklı...aslında sabahında bi alıp veremediği yok benımle uyduruyorum...hep kendi başımın belasıyım ben...yetmezmış gibi derdim...yetmezmış gibi tüm yarım kalanlarım yarıda kalmışlarım...falaca acıtan aldanışlarım..şimdi aklıma geldikçe...nefesimi tutmak gibi sonra unutmak gibi nefes almayı ve ciğerlerindeki o acı...keskin anlık...keskin...ve kokusu...hala unutamadığın...hepsinde bi parçanı braktığın ve herşeyden kurtulupda sadece kendine sakladığın ufacık anların...her birini sevişin farklı farklı...istesende nefret edemeyişin...dünyaya kızıpda en çok kendini üzüşün...herseferinde kendine kalışın ve o hastalıklı sevgin kendi zamanlarına...