hayatın benim olan tarafına geçebilmek için tüm bu çabam...eğer varlığın kanırtacaksa böyle yokluğun umurumun sağ köşesinde kalır...sevgilim unuttuğun yerde derinimi hatırla,hatırla tüm sana dair zamanlarımı...bu sefer acıtmıyo gidişler ruhum fazlaca alışmış olmalı tüm bu yiten gün batımlarına!!!yıldızları saydığın gecelerdeki kadar çocukmu hala ruhun...öyle kırılganmı... parmak uçlarındamı hala tutamadkların...zaman yavaşlarken,gün kızıla dönerken,mavi olmuşken ruhumun rengi,sana dokunmuşken,sende kalmışken son hecem hemde bu denli güzelken ...şaşırmıyorum hiç bi masalın sonuna!!!yarım kalanın sonrası bende arama boşuna...ve ben tüm güzel zamanlrımı sonrakine sakladım...seni kandırdım bu sefer ben mızıkçılık yaptım...ama itiraf et yinede oyun bozan sendin sevgilim...otobüs yolculukları melankolik bi yan katar her defasında ruhuma...nedenini hiç sormadım...falaca hoşuma gittiğinden belkide tüm bu hüzün zamanları kendime kaldığımdan cama yaslanıp uyumanın verdiği huzurdan belkide en ufak sarsıntıda kotuma dökülen kahveden...bilmiyorum bilmekte istemiyorum tüm diğer şeyler gibi...ufacık bi gülüşe affedici tek bakışa aşık gün batımına hayran kahveye bağımlı ben...esasen herşiey biraz daha mutlu olmak içinken dahasına lüzüm duymuyorum şimdilerde...o adamın iyi dilekleri fazlaca iyi gelmekte şu sıralar ruhuma esasen hayat bukadar basıt sanırım(((:
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar