hayatın benim olan tarafına geçebilmek için tüm bu çabam...eğer varlığın kanırtacaksa böyle yokluğun umurumun sağ köşesinde kalır...sevgilim unuttuğun yerde derinimi hatırla,hatırla tüm sana dair zamanlarımı...bu sefer acıtmıyo gidişler ruhum fazlaca alışmış olmalı tüm bu yiten gün batımlarına!!!yıldızları saydığın gecelerdeki kadar çocukmu hala ruhun...öyle kırılganmı... parmak uçlarındamı hala tutamadkların...zaman yavaşlarken,gün kızıla dönerken,mavi olmuşken ruhumun rengi,sana dokunmuşken,sende kalmışken son hecem hemde bu denli güzelken ...şaşırmıyorum hiç bi masalın sonuna!!!yarım kalanın sonrası bende arama boşuna...ve ben tüm güzel zamanlrımı sonrakine sakladım...seni kandırdım bu sefer ben mızıkçılık yaptım...ama itiraf et yinede oyun bozan sendin sevgilim...otobüs yolculukları melankolik bi yan katar her defasında ruhuma...nedenini hiç sormadım...falaca hoşuma gittiğinden belkide tüm bu hüzün zamanları kendime kaldığımdan cama yaslanıp uyumanın verdiği huzurdan belkide en ufak sarsıntıda kotuma dökülen kahveden...bilmiyorum bilmekte istemiyorum tüm diğer şeyler gibi...ufacık bi gülüşe affedici tek bakışa aşık gün batımına hayran kahveye bağımlı ben...esasen herşiey biraz daha mutlu olmak içinken dahasına lüzüm duymuyorum şimdilerde...o adamın iyi dilekleri fazlaca iyi gelmekte şu sıralar ruhuma esasen hayat bukadar basıt sanırım(((:
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar