...ve bir günün daha üzerini çizip bir sonrakine geçiyoruz...beklentilerimizi ve iyi dileklerimizi tüm diğer abuk subuk ayrıntılarımızla birlikte camdan atıp sadece nefes alabilme lüksümüzü kullanıyoruz...gölgesi düşerken ruhuma benden önceki herşeyin ben sadece yanımda olduğun zamanlarla ilgilenmekteydim!!!tutamadığım tüm dakikalar içindi tüm bu nefessiz kalışlarım...dudağında unuttuğum mavilikler yüzünden,anlatamadıklarım yüzünden,dokunamadığım zamanlar ve tüm bu evren ıterketme planlarım yüzünden herşey..çok zor...inan çok zor...ve biliyormusun şimdilerde yokluğun umrumda bile değil...biçok şeyin nedenini merak etmekten vazgeçeli çok oldu sanırım...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar