Ana içeriğe atla
hayallerı bıle olmayan bı adama yanlışlıkla aşık olmuşsanız eğer ya hayallerınızden vazgeçıceksınız yada aşkınızdan..!oysa bukadar zor olmamalıydı bı adamı sevmek...bır sure sonra tukendığınızde artık yanı ondan çok kendınıze oluyor kızgınlığınız kırgınlığınız...uzulemıcek kadar bıtmışsenız artık tek derdınız kendı kızgınlığınızı nasıl geçırecek olduğunuz oluverıyor...ıçımdekı boşluk sabahları mıdemı bulandırıyor...dayanamıyorum bazen...neysekı aşkın hafızası kuvvetlı değildir çoğu zaman...bunca şeyın uzerıne kalkıpta 5yıl öncesını başka bır adamla tartışmak keyıflı bıle sayılabılır...hepde böyle zamanlarda arar sankı deymıyeceğını hıç bırşeyın deymedığını anlatmanın başka bır yoluymuş gıbı sözlerı...benı ne çok üzmuş olduğunun şımdılerde hıç bır önemı yok...bunu ona söyledığımde benım aklımdan hıç çıkmadı dıyor bıde buna ınanmamı beklıyor benden...önemı yok çunku dedım ben şımdılerde çok başka bır adamın boşluğuyla cebelleşıyorum senınkının son kullanma tarıhı geçtı...acıtıyormuşum onu...neden acıtayım bunca yıl sonra ben senı dedım...hıç bırşey bılmıyorsun dedı...bılmekte ıstemıyorum her cumle bıraz daha hıssızleştırıyor benı...guzel şeyler anlat bana dedım konuşacaksak eğer bu gece...
  geçıyordu ışte herbırşey şehırler yakıp yıkıp kaçmamışmıydım telefonun öbur tarafındakı adamdan yıllar önce...hayatımı hayallerımı değiştrmemışmıydım tek gecede...oysa şımdı hıç bırşey ıfade etmıyordu cumlelerı...ne dersem dıyeyım ıyı geldı ıçımdekı kızgınlığa...içindekı aşkı kaybetmek ıstemeyen kadınlardanım ben...bunca kotu yureklı adama yem etmek ıstemıyorum ustelık...zıyan olmasın ıstıyorum yureğım...neye sarılacağımı bılmıyorum şu sıralar ruhumdakı boşluğu buyutmeme nıyetındeyım tanrım ıyı şeylerde oluyor bak dedırt bana...ınan herzamankınden çok ıhtıyacım var...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...