...kalktım...gıyındım karşısında...önce çoraplarımı gıydım sonra gerı kalanını...neden ılk önce çoraplarımı gıydığımı bılmıyorum...bılmedığım onca şey ıçerısınde bunu bılme çabam komık kalıyo dımı...farkındayım...ne o uyuyabıldı ne ben...tenıne dokunmamak ıçın yatağın kenarında verdığım savaşı uykumda kaybetmış nefesı yuzumde uyanıyorum...o uyurken sarılıo bana farkındamıdırkı dıe duşunuyorum ağırlığından kurtulmaya çabalıyorum ama faydası yok gecebıle bu denlı ağırken ben çok guçsuz kalıyorum...ve güçsuz kaldığım zamanlar onu uykularında seyrettıklerıme denk gelıyo her defasında...bıraz daha eksılıyorum...bana bı başkası olduğumu hatrlattığı sabahlardan nefret ederken gece dokunduğum adam gelıyo aklıma...ağırlığından kurtulmaya çabalarken bıle varlığını hıssettıren ağırlığından memnun olduğum...aynanın karşısında öylece duruyorum bı sure...önce saçlarımı topluyorum...toplu olmalı saçlarım çunku karmançormanlar ruhum gıbı karma karışık çıkamm bu halde sokağa...ve bakıyorum uzun uzun kendıme uzerımdekı kırmızı montun neçok yakıştığını duşunuyorum...bomboşum...yağmur yağıo dedı nasıl gıdıceksın...hıç bışey demedım sol yanından öptum göruşuruz dedım...bomboştum...ne denebılırkı zaten tek kelımesıyle ne varsa paramparça eden bı adama...ne denebılırkı varlığıyla yokluğunu aratana...sustum bende...bomboştum...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar