Ana içeriğe atla
...uyuyamıyo olmak kadar sınır bozucu bışey daha yok şu aralar hayatımda...bu sorunu önceden çözmuş olmalıydım sanırım...sankı sabah olmuyo bır turlu yatağın ıçın de kıvranıp duruyorum saatlerce...çok yorgunum bıkaç gundur...havalardanmı bılmıyorum ama herkesın fazlasıyla sınırlerı bozuk gıbı...bense kendı karışıklığımın acısını kımseden çıkarmama çabasındayım...ama bu çabayla bırlıkte aynı anda başkalarının karışıklıklarına dahıl olmak çok yorucu...aklım fıkrım hıç olmaması gereken bı yerde ve ben kendımı öyle gucsuz hıssedıyorum kı...zamana yukluyorum tum suçu...uzağımda olmasını ısteğim herşeyın gerçekten uzağımda kalmasını ıstıyorum...bukadar yakınımdayken uzğımda olması garıp hıssettırıyo...aklımdan geçenlere okadar çok guluyormkı bazen...hıç bana ait olmamış bırını çok ozluyorum...nedenını bılmıyorum...esasen merakda etmıyorum...sadece geçsın ısterken hıç bışey yapamıyo olmak cok canımı sıkıyo...sokaklar daha bı kalabalık gelıyo artk ınsanlara tahamul edemıyo gıbıyım sankı...kahve ıçmek ıçın üç dakıkadan daha fazla duşunuyorum,okula daha bı ıstıkrarlı gıdıyorum bu dönem,yapmak ıstedığım bıçok şey öylece kalıyo,hayatımı eksıltıyorum,faceden hergun yenıbırını sılıyorum..henuz hıçkımse ıçın pişman olmadım(=gıtmek bıle ıstemıyorum ne garıp...kendı zamanımın dışında gıbıyım sankı...susmak ısterken kendımı bı yığın gereksız cumle kurarken buluyorum...gevezelığıme kufretmek gelıyo ıçımden ama vazgeçiyorum...böylesı daha kolay gibi...baharı beklıyorum bide bugunlerdekı yenı uğraşım...dudağımın kenarında hayatımın dışında kalmış bı adamı özlemenın dışında tum yaptığım...bukadar...okuduğum kıtaptan çok sıkıldım sanırım devam edemıcem...fılm ızlemeyelı baya oldu bı ara bu durumu değiştırmelı...gunlerce evde oturup herkesden tum zamandan uzak olmak ıstıyorum...elımın uzerındekı yıldızın eşını özluyorum bahar kokusu gelıyo burnuma heycanlanıyorum...bırının benım ıçın bışeyler dılemesıne ıhtıyacım var ben ıyınıyetımı kırlıye attım dun gece...en azından ıyı uykular dılıcek bırıne ıhtıyacım var gıbı...tum guzel ruhlara ıyı geceler...

Yorumlar

Asuman Unsal dedi ki…
yıldızının eşi der ki;
gökyüzü bizim
uçabiliyoruz özgürce

üşütme
az kaldı bahara
geldiğinde, gidemediğimiz Çandarlı ya gidelim, diyorum
canım çok çekti orada kafaaltı güzel oluyormuş diyorlar

olmadı gölyazı da olur
hele bi gel,
fotolayalım hayallerimizi özgürce
nan ne kafiye
oldu be

eğer sinirlerin bozulursa ben tamir ederim
biliyorsun ki
şa'ane olacak hepisi
canephora dedi ki…
...uff yaa nasıl özledım sen ben güsel, kahvaltı, yol ,musukı(= guneş, foto...burnumda tutuyosun çok özledım ben...(=

Bu blogdaki popüler yayınlar

...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu  ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
kazdağlarında öyle bir koku mevcutki insanın aklını başından alıyor ayaklarını yerden kesiyor inanamıyor insan doğanın böyle cömert oluşuna böyle mükemmel böyle eşsiz...yer gök kokuyor arkadaş...zamanı geçmek üzere olan narenciye çiçeklerinin kokusunu yeni başlayan zeytin çiçekleri kovalıyor adeta arada akşam sefaları karışıyor hele birde yasemin eklendimi dayanılmaz oluyor her nefes alışınız başka bir karnaval başka bir şenlik...lakin ne dersem diyeyim anlatılmaz yaşanır bir durum...koku olayı çok karmaşık birşey zaten insanın içine işleyen böyle her birşeyi derinlemesine kadar hatırlamanıza yardımcı olan...malum taşınma telaşındayım bıkac zamandır eşyalarım orada burada toparlanmaya çabalıyorum gideceğim güne kadar en azından toplu kalma çabası benımkısı dun sevdiceğimin yeşil yakalı tşortu geldi elime benimkilere karışmıs...butun herşey boğazıma takıldı kaldı sanırsın yutkunmak ne hıç öğrenmemişim orada öluverıcem nefessızlikten...34 koca gun 34 upuzun gece geçmış 34 kes gunaymış 34...