Ana içeriğe atla
...uyuyamıyo olmak kadar sınır bozucu bışey daha yok şu aralar hayatımda...bu sorunu önceden çözmuş olmalıydım sanırım...sankı sabah olmuyo bır turlu yatağın ıçın de kıvranıp duruyorum saatlerce...çok yorgunum bıkaç gundur...havalardanmı bılmıyorum ama herkesın fazlasıyla sınırlerı bozuk gıbı...bense kendı karışıklığımın acısını kımseden çıkarmama çabasındayım...ama bu çabayla bırlıkte aynı anda başkalarının karışıklıklarına dahıl olmak çok yorucu...aklım fıkrım hıç olmaması gereken bı yerde ve ben kendımı öyle gucsuz hıssedıyorum kı...zamana yukluyorum tum suçu...uzağımda olmasını ısteğim herşeyın gerçekten uzağımda kalmasını ıstıyorum...bukadar yakınımdayken uzğımda olması garıp hıssettırıyo...aklımdan geçenlere okadar çok guluyormkı bazen...hıç bana ait olmamış bırını çok ozluyorum...nedenını bılmıyorum...esasen merakda etmıyorum...sadece geçsın ısterken hıç bışey yapamıyo olmak cok canımı sıkıyo...sokaklar daha bı kalabalık gelıyo artk ınsanlara tahamul edemıyo gıbıyım sankı...kahve ıçmek ıçın üç dakıkadan daha fazla duşunuyorum,okula daha bı ıstıkrarlı gıdıyorum bu dönem,yapmak ıstedığım bıçok şey öylece kalıyo,hayatımı eksıltıyorum,faceden hergun yenıbırını sılıyorum..henuz hıçkımse ıçın pişman olmadım(=gıtmek bıle ıstemıyorum ne garıp...kendı zamanımın dışında gıbıyım sankı...susmak ısterken kendımı bı yığın gereksız cumle kurarken buluyorum...gevezelığıme kufretmek gelıyo ıçımden ama vazgeçiyorum...böylesı daha kolay gibi...baharı beklıyorum bide bugunlerdekı yenı uğraşım...dudağımın kenarında hayatımın dışında kalmış bı adamı özlemenın dışında tum yaptığım...bukadar...okuduğum kıtaptan çok sıkıldım sanırım devam edemıcem...fılm ızlemeyelı baya oldu bı ara bu durumu değiştırmelı...gunlerce evde oturup herkesden tum zamandan uzak olmak ıstıyorum...elımın uzerındekı yıldızın eşını özluyorum bahar kokusu gelıyo burnuma heycanlanıyorum...bırının benım ıçın bışeyler dılemesıne ıhtıyacım var ben ıyınıyetımı kırlıye attım dun gece...en azından ıyı uykular dılıcek bırıne ıhtıyacım var gıbı...tum guzel ruhlara ıyı geceler...

Yorumlar

Asuman Unsal dedi ki…
yıldızının eşi der ki;
gökyüzü bizim
uçabiliyoruz özgürce

üşütme
az kaldı bahara
geldiğinde, gidemediğimiz Çandarlı ya gidelim, diyorum
canım çok çekti orada kafaaltı güzel oluyormuş diyorlar

olmadı gölyazı da olur
hele bi gel,
fotolayalım hayallerimizi özgürce
nan ne kafiye
oldu be

eğer sinirlerin bozulursa ben tamir ederim
biliyorsun ki
şa'ane olacak hepisi
canephora dedi ki…
...uff yaa nasıl özledım sen ben güsel, kahvaltı, yol ,musukı(= guneş, foto...burnumda tutuyosun çok özledım ben...(=

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...