...gece hiç uyuyamamış olmamla ilgili sanırım mıdemdekı bu salak ağrı...aslında bir haftadır sade kahveye dönuşumu kutluyo olmamlada ilgili olabılır şimdlerde pek bişey bildiğim sölenemez...zaten sinirlerimi ençok bozanda bilmeyen yanlarım...tahmın bile edemediğim onca şey yaşamışken şimdilerde tahmın etmeye hç çabalamıorum yanılmaktan korkmak gibi çockça bı duygu benımkısı...yanılmaktan korkup oderste iç bı soruya parmak kaldırmamak gibi...delıgıbı uyumak isterken uyuyamamk kötu bişey...çıkp sokağa tum kentı yuruyerek oldurmek istiyo insan sahıp olduğu zamanı...dalmışım sonra...sonra yenıden uyanmışım ne gerek varsa...uyandığımda telefonum çalıyodu sabh olmuştu...artk mıdem ağrıodu yatakhanedekı kotu gunlerden bırı gibi bugnkude hava bukaar guzelken kendimi gereğnden fazla boş hıssedo olmam la ılgılı tum bunlar...bıde şu yan odadakı gereksiz muzık sesleri gelmese bana kadar bırıleri kapının önunde bıton gereksiz cumle kurmasa ben kahve içmesemde mıdem ağrımasa bu guzel havada çıkp gitsem olamaz makınede çamaşırlarım var ...ilk vapura yetişsek şimdi asuyla mutsuzluklarımızdan mutlu olsak acık camlardan gren ruzgarla dağlsa saçlarımız ve tum kotu zamanlarımız en sevdiğimiz şarkıyı sölerken yollar bitmez gibi gelse kaçıomuş gibi yapsak haytlarımızdan hahaa butun gece film izlesek...nıhayetinde kotu bı gune uyanmış olmamla ılgılı herşey...nedenını anlayamadığım abuksubuk bıton şey var şimdilerde gereğinden fazla duşundurtturen kendini...bense sadece uyumak istiyorum...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar
hanfendiciğim
bu sizde bir alışkanlık oluyor ve bu çok tehlikeli bir alışkanlık