...gece hiç uyuyamamış olmamla ilgili sanırım mıdemdekı bu salak ağrı...aslında bir haftadır sade kahveye dönuşumu kutluyo olmamlada ilgili olabılır şimdlerde pek bişey bildiğim sölenemez...zaten sinirlerimi ençok bozanda bilmeyen yanlarım...tahmın bile edemediğim onca şey yaşamışken şimdilerde tahmın etmeye hç çabalamıorum yanılmaktan korkmak gibi çockça bı duygu benımkısı...yanılmaktan korkup oderste iç bı soruya parmak kaldırmamak gibi...delıgıbı uyumak isterken uyuyamamk kötu bişey...çıkp sokağa tum kentı yuruyerek oldurmek istiyo insan sahıp olduğu zamanı...dalmışım sonra...sonra yenıden uyanmışım ne gerek varsa...uyandığımda telefonum çalıyodu sabh olmuştu...artk mıdem ağrıodu yatakhanedekı kotu gunlerden bırı gibi bugnkude hava bukaar guzelken kendimi gereğnden fazla boş hıssedo olmam la ılgılı tum bunlar...bıde şu yan odadakı gereksiz muzık sesleri gelmese bana kadar bırıleri kapının önunde bıton gereksiz cumle kurmasa ben kahve içmesemde mıdem ağrımasa bu guzel havada çıkp gitsem olamaz makınede çamaşırlarım var ...ilk vapura yetişsek şimdi asuyla mutsuzluklarımızdan mutlu olsak acık camlardan gren ruzgarla dağlsa saçlarımız ve tum kotu zamanlarımız en sevdiğimiz şarkıyı sölerken yollar bitmez gibi gelse kaçıomuş gibi yapsak haytlarımızdan hahaa butun gece film izlesek...nıhayetinde kotu bı gune uyanmış olmamla ılgılı herşey...nedenını anlayamadığım abuksubuk bıton şey var şimdilerde gereğinden fazla duşundurtturen kendini...bense sadece uyumak istiyorum...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar
hanfendiciğim
bu sizde bir alışkanlık oluyor ve bu çok tehlikeli bir alışkanlık