hani demiştim ya keşke ikinci kez uyanmasaydım ilkinde herşey daha güzeldi die...bütün günüm o can sıkıntısıyla salak ruh halimle cebelleşmekle geçti...sona kendime bi bakıcı buldum farklı bişeyler istiodum ya...farlı bişeyler söledi sanki yada bana öle geldi...öle yada böle farketmez neticede o adam bana iyi geldi sanırım...gerçi hala renkli şekerler yağdırabilmiş değil ama olsun...hihiii ben hala sabırla bekliorum bi gün gerçekten gidebilene kadar...saçlarım ağır gelio bugün gidip sıcak bi duş almaya ihtiyacım var şiddetle...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar