...nasıl gidiyor sorusuna : aynı iş güç devam... diye cevap verme olayını okadar abartmışım ki kronik bir rahatsızlıkmış gibi bunyemde taşımaya başlamışım...lakin bugun dusundumde birçok şey farklı...aynı olan tek şey hayatımın hala bana tam anlamıyla yetemiyor olması...hep bir eksiklik hep bir bitmemişlik hep bir fazladan çaba...neyse...
biraz amerika planlarımızdan bahsedeyim...sevdiceğimin bulaşık yıkamaktan usanıp ilk(ve son) maaşıyla aldığı supersonık bulaşık makinasını henuz eve gelmemişken apartopar iade ettik...oturup sonrasında bir süre birbirimizin sırtını sıvazlarken nasılsa gideceğizle başlayan birkaç cümle kurmayıda ihmal etmedik...sonrasında şafak vize fotografını çekip hazırlıklara resmı olarak başlamış bulundu...ailelerimizi bu fikri alıştırmak pek zor olmadı geçmiş senelerden bir kulak dolgunlukları mevcut...neyseki tontiş eniştem ve teyzem dışında olumsuz cumlelerle içimizi karartan pek kimse olmuyor şu sıra...bu haftaki ilk işimiz pasaportlarımızı çıkarmak.şafak mart ayı içerisinde yahut en geç mart sonunda gidiyor...evet sanırım en çok içime sıkışıp kalan cumle az önce kurduğumdu...3koca yılı devırmış 4te bayaca yol katetmiş bir çift olarak şafakla ilgili bensiz cümlelere dayanamazken birde o cümlelere gitmek kelimesinin değişik versiyonları eklenince içim ezilip büzülüp küçücük kalıveriyor...
denemeden edemıyeceğimizi hiç bir zaman tam anlamıyla huzurlu kalamayacagımızı hep bır tarafımızın deneseydık dıye dıye yaşayacağını anlayınca 1gunde 1anda 1kerede 1 cumleyle gıtmeye karar verdık...
bugune kadar şehırler kentler terkedip hıç pişmanlık duymamış bir kadın olarak bu defa içimdeki şeyi tarıf edemıyorum...henuz heyecanlı degılım bılıyorum...mutsuzda degılım lakın boyle bır durgunluk var sankı ınceden bır tedırgınlık nasıl desem plan yapamamak gıbı ...bır evı bir mahalleyi kasabayı bır okulu hatta şehirleri kentleri bırakabılırdım daha genç daha guclu çok daha gozu karaydım...şımdılerde 30a 2 kala bir restoran müdüresı olarak esasen sevgımın askımın gelecegı ıcın azbıraz hayallerıme ulaşma ıhtımalımden bir mıktar hayatın benım ıcın yenı planları varmı dıye meraklandığımdan belkıde sadece denemedım dememek ıcın gıdıyoruz...
belkide yeni bir hikayeye ihtiyacımız vardır ıkımızınde...(=
biraz amerika planlarımızdan bahsedeyim...sevdiceğimin bulaşık yıkamaktan usanıp ilk(ve son) maaşıyla aldığı supersonık bulaşık makinasını henuz eve gelmemişken apartopar iade ettik...oturup sonrasında bir süre birbirimizin sırtını sıvazlarken nasılsa gideceğizle başlayan birkaç cümle kurmayıda ihmal etmedik...sonrasında şafak vize fotografını çekip hazırlıklara resmı olarak başlamış bulundu...ailelerimizi bu fikri alıştırmak pek zor olmadı geçmiş senelerden bir kulak dolgunlukları mevcut...neyseki tontiş eniştem ve teyzem dışında olumsuz cumlelerle içimizi karartan pek kimse olmuyor şu sıra...bu haftaki ilk işimiz pasaportlarımızı çıkarmak.şafak mart ayı içerisinde yahut en geç mart sonunda gidiyor...evet sanırım en çok içime sıkışıp kalan cumle az önce kurduğumdu...3koca yılı devırmış 4te bayaca yol katetmiş bir çift olarak şafakla ilgili bensiz cümlelere dayanamazken birde o cümlelere gitmek kelimesinin değişik versiyonları eklenince içim ezilip büzülüp küçücük kalıveriyor...
denemeden edemıyeceğimizi hiç bir zaman tam anlamıyla huzurlu kalamayacagımızı hep bır tarafımızın deneseydık dıye dıye yaşayacağını anlayınca 1gunde 1anda 1kerede 1 cumleyle gıtmeye karar verdık...
bugune kadar şehırler kentler terkedip hıç pişmanlık duymamış bir kadın olarak bu defa içimdeki şeyi tarıf edemıyorum...henuz heyecanlı degılım bılıyorum...mutsuzda degılım lakın boyle bır durgunluk var sankı ınceden bır tedırgınlık nasıl desem plan yapamamak gıbı ...bır evı bir mahalleyi kasabayı bır okulu hatta şehirleri kentleri bırakabılırdım daha genç daha guclu çok daha gozu karaydım...şımdılerde 30a 2 kala bir restoran müdüresı olarak esasen sevgımın askımın gelecegı ıcın azbıraz hayallerıme ulaşma ıhtımalımden bir mıktar hayatın benım ıcın yenı planları varmı dıye meraklandığımdan belkıde sadece denemedım dememek ıcın gıdıyoruz...
belkide yeni bir hikayeye ihtiyacımız vardır ıkımızınde...(=
Yorumlar